Podczas "Święconki w Kasku" odbyła się zbiórka pieniędzy dla Bartosza Zielińskiego, cierpiącego na dystrofię mięśniową. Łącznie przekazano kwotę 1419 zł.

Chciałabym bardzo podziękować Impresariatowi Sauron, Diecezji Toruńskiej Caritas i wszystkim darczyńcom, którzy wzięli udział w Święconce w kasku. Zebrane pieniądze przeznaczymy na wyjazd do kliniki w celu dalszego leczenia Bartka. Z całego serca dziękujemy za okazaną pomoc.

Mama Bartka.

Opiekuję się swoją babcią oraz mamą, które mieszkają razem w jednym pokoiku w Starym Toruniu. Nie wyobrażają sobie życia bez siebie i wzajemnie się wspierają. Babcia, Zofia Witkowska ma 86 lat, jest po udarze, padaczce i operacji dwóch bioder.  Nie wstaje z łóżka od 4 lat. Kiedy szukałam sprzętu rehabilitacyjnego i dzwoniłam do wielu ośrodków medycznych, nikt nie chciał do nas przyjechać, a po jednym telefonie zjawił się pracownik Caritas, pan Paweł. Zobaczył jak nam ciężko, jak muszę dźwigać mamę z tapczanu. Na drugi dzień mieliśmy przywiezione łóżko. To niesamowity komfort dla mamy i dla mnie, osoby opiekującej się. Teraz nie wyobrażam sobie naszego życia bez specjalistycznego łóżka z materacem przeciwodleżynowym. Babcia Zosia jest pod stałej opieką pielęgniarską – co najmniej cztery razy w tygodniu pracownik Centrum Pielęgnacji Caritas zmienia jej opatrunki i dostarcza niezbędne lekarstwa oraz środki higieniczne.

Moja mama Jadwiga  jest po operacji tętniaka, po wylewie, ma 65 lat i już od 20 lat porusza się na wózku inwalidzkim. W zeszłym tygodniu w wyniku pogłębiającej się osteoporozy mama złamała  kręgosłup. Pękł kręg, w związku z czym jest unieruchomiona, tylko leży, siedzi i cierpi. Ból jest ogromny.  Mamie jest również bardzo potrzebne łóżko.

Sylwia Poliwodzińska

Krótko po tej wizycie, jeszcze przed Świętami Wielkanocnymi, pracownicy Caritas zdążyli przywieźć pani Jadwidze nowiutkie łóżko z materacem przeciwodleżynowym, obsługiwane za pomocą pilota.

Dzisiaj przyjechało do mnie łóżko. Bardzo się cieszę. Wierzyłam, że się uda, dziękuję bardzo. Przez pęknięcie w kręgosłupie jest mi ciężko, teraz będę mogła łatwiej podnosić się i wygodniej leżeć.

                                                                                                    Jadwiga Jaszczołt

  Uczestnicy Środowiskowego Domu Samopomocy Caritas Diecezji Toruńskiej w Chełmnie podziękowali sercem Księdzu Dyrektorowi za dobro i troskę o każdego chorego.

   W Wielki Czwartek życzymy wszystkim Kapłanom Bożej radości, aby towarzyszyła w każdym dniu posługi i wielu życzliwych serc zawsze gotowych przyjść z pomocą.

Tradycyjnie w Wielką Sobotę o godz. 11.00 w Caritas Diecezji Toruńskiej w Przysieku odbędzie się „Święconka w kasku”. Serdecznie zapraszamy wszystkich miłośników motoryzacji, motocykli, żużla oraz żołnierzy i policjantów na poświęcenie pokarmów wielkanocnych. Podczas wydarzenia będą zbierane środki finansowe na leczenie i rehabilitację dla Bartosza Zielińskiego, cierpiącego na dystrofię mięśniową. 

Mieszkamy w Starym Toruniu. Mamy z mężem 2 synów. Starszy się usamodzielnił - jest żonaty i ma wspaniałą córeczkę, a młodszy, Marek w czerwcu skończy 40 lat i jest z nami. Urodził się jako wcześniak z porażeniem dziecięcym i całkowitą ślepotą. Dodatkowo cierpi na cukrzycę. Nie jest samodzielny i dlatego cały czas się nim opiekujemy. Nawet jak siedzi w wózku inwalidzkim, to i tak potrzebuje naszej troski, bo przecież nic nie widzi. Niedługo wybieramy się do szpitala, bo syn będzie miał podawany lek na zakażoną wątrobę. I tak całe życie toczy się wokół Marka. Bardzo się o niego martwimy. Mamy z mężem coraz mniej sił. Jesteśmy na rencie. Nie wystarcza nam na leki, gdyż są drogie i nierefundowane. Robię wszystko, żeby ratować moje dziecko. Od dwóch lat otrzymujemy wsparcie z Caritas. Żeby nie ta pomoc, to niewiele mielibyśmy do jedzenia. Dobrze, że wśród różnych produktów dostaliśmy też jabłka, bo Marek potrzebuje witamin.

Teresa Adamczyk

Roczny Miłosz nie wie co się z nim dzieje. Nie zdaje sobie sprawy z tego, że wyniszcza go groźny glejak. Dla jego rodziców to pełna cierpienia codzienna walka o życie, w której na szczęście nie pozostają sami.

Niewierz jest niewielką miejscowością położoną kilka kilometrów od Brodnicy. Stamtąd pochodzi maleńki Miłoszek – upragniony syn i wymarzony brat. Pięcioletnia Karinka i czteroletnia Martynka nie widzą poza nim świata. Najchętniej nie odstępowałyby braciszka na krok. W lipcu u półrocznego wówczas Miłoszka zdiagnozowano glejaka nerwu wzrokowego. W życiu rodziny zapanował lęk. Od tej chwili chłopiec walczy nie tylko o wzrok, ale przede wszystkim o życie. Małymi nóżkami kopie chorobę każdego dnia.

            — Pierwsze objawy, które pojawiły się u Miłoszka, to wymioty — wspomina Ewelina Pietrusińska, mama chłopca. — Pojechaliśmy wówczas do lekarza do Brodnicy. Stamtąd karetką do Bydgoszczy. Było to dokładnie 10 lipca ubiegłego roku.

            Ten dzień rodzina Pietrusińskich chciałaby wymazać z pamięci. Z bydgoskiego szpitala Miłoszek trafił do warszawskiego Instytutu „Pomnik-Centrum Zdrowia Dziecka”. Badania wykazały, że nowotwór zablokował krążenie płynu rdzeniowo-mózgowego, powodując wodogłowie. Miłoszek został poddany zabiegowi polegającemu na założeniu zastawki komorowo-otrzewnowej i przyjął i pierwszą chemię.

            — Na początku września synek przeszedł kolejną operację, która polegała na udrożnieniu układu zastawkowego — tłumaczy mama chłopca.

            Operacje, bolesne chemie i szpitalne łóżka nie odebrały jednak Miłoszkowi beztroskiego uśmiechu. Natomiast zdarza się, że jego rodzicom brakuje sił, a wtedy uśmiech Miłosza i zabawa ulubionymi grzechotkami dodają im otuchy. 

            — Miłoszek ma za sobą kilkanaście chemioterapii — dodaje Ewelina Pietrusińska. — Raz w miesiącu jeździmy do Warszawy, gdzie przyjmuje chemię. Dwa razy w tygodniu ćwiczymy w ramach rehabilitacji. Obecnie czekamy na wynik rezonansu magnetycznego. Ostatnie badanie wykazało, że guz zmniejszył się o 5 mm.

            Mały bohater będzie przyjmował chemię do sierpnia. Czas i wyniki badań pokażą czy kolejne dawki będą potrzebne.

            Kiedy cierpi dziecko, cierpi też cała rodzina. Najbliżsi Miłoszka robią wszystko, by mógł on normalnie żyć i cieszyć się dzieciństwem jak każde dziecko. Los chłopca nie jest też obojętny bliźnim. Caritas Diecezji Toruńskiej w ramach akcji „Warto być bohaterem” przekazała 2500 zł na rehabilitację Miłosza. W tę akcję, która uwrażliwia dzieci i młodzież na potrzeby chorych rówieśników, od 8 lat włączają się uczniowie. Dzięki temu przedsięwzięciu 41 chorych i niepełnosprawnych dzieci (oraz przedszkolaki z Republiki Konga i sieroty z Kenii) otrzymało konkretną pomoc finansową.

We wsparcie Miłosza zaangażowali się również mieszkańcy Brodnicy, organizując wydarzenia charytatywne.

            — Czek od Caritas otrzymaliśmy 9 lutego — wspomina mama chłopca. — Pamiętam tę datę, ponieważ byliśmy wtedy na chemioterapii.

            Przed Miłoszkiem kolejne miesiące walki o zdrowie. W tej sytuacji każdy dzień jest prawdziwym wyzwaniem.

            — Leczenie synka jest bardzo kosztowne — wyjaśnia Ewelina Pietrusińska. — Do tego dochodzą wydatki związane z dojazdami oraz rehabilitacją.

            Rodzina stara się, ale trudno jej samej sprostać wyzwaniom. Jest jednak nadzieja, że ludzie dobrej będą wspierać konieczne leczenie Miłosza.

            Można pomóc chłopcu, wpłacając choćby najmniejsze kwoty na konto Caritas Diecezji Toruńskiej (na numer 28 2030 0045 1110 0000 0064 8240 z dopiskiem: darowizna dla Miłosza Pietrusińskiego). Można również przekazać 1% podatku na rzecz chłopca (KRS 0000225584).

         Bursa Akademicka doskonałym miejscem do studiowania

            Dwanaście lat temu Caritas Diecezji Toruńskiej uruchomiła Bursę Akademicką. Otrzymała ona piękną lokalizację w podtoruńskim Przysieku, w XVIII-wiecznym pałacyku, otoczonym urokliwym parkiem. Patronem bursy został bł. ks. Jerzy Popiełuszko. Nieprzerwanie po dzień dzisiejszy mieszkają tutaj studenci toruńskich uczelni wyższych, głównie Uniwersytetu Mikołaja Kopernika – obecnie 40 osób z diecezji toruńskiej i nie tylko.

            Staramy się, aby bursa stawała się prawdziwym domem, gdzie młodzi ludzie wzrastają, kierując się chrześcijańskimi wartościami. Studenci mają wiele możliwości rozwoju zainteresowań i pasji, zarówno intelektualnych jak i duchowych. Mogą kształtować swój światopogląd, postrzeganie rzeczywistości i charakter w duchu chrześcijańskich wartości. Wszystko to dzieje się w dobrym, przyjaznym klimacie. Staramy się zapewnić młodzieży bezpieczeństwo, by pozostawała wolna od nałogów i innych zagrożeń. Studenci otrzymują godne warunki mieszkaniowe, pełne wyżywienie oraz wszelką pomoc w codziennym życiu.

            Dbamy o komplementarny rozwój naszej młodzieży, także ten duchowy. Dlatego w dniach 10-11 marca 2016 roku odbyły się rekolekcje wielkopostne, które wygłosił o. Adam Szustak, bardzo znany rekolekcjonista i duszpasterz zwłaszcza młodych ludzi. Rekolekcje dla studentów miały charakter zamknięty. O. Adam w charakterystyczny sposób wprowadził nas w Boże tajemnice, bardzo obrazowo ukazywał różne życiowe postawy, a także podzielił się swoim osobistym kapłańskim i ludzkim świadectwem swojej wiary i postrzegania Pana Boga.

            Dziękujemy Panu Bogu za ten święty czas rekolekcji i wzrastania. Dziękujemy o. Adamowi za głoszone słowo. Niech teraz ono owocuje w naszych młodych sercach.

    Bardzo serdecznie dziękujemy Rycerzom Kolumba, a szczególnie Panu Januszowi Palczewskiemu, za przekazanie nam za pośrednictwem Caritas Diecezji Radomskiej 10 nowiutkich wózków inwalidzkich. Ksiądz Robert Kowalski z wielkim poświęceniem, bo w nocy, wydał ten sprzęt z magazynu przewoźnikowi Firmy Wuteh, która również wyświadczyła nam przysługę. Dzięki zaangażowaniu wielu osób dobrej woli kolejni chorzy i niepełnosprawni będą mogli skorzystać z pomocy Caritas.

            Trwając w świętym czasie Wielkiego Postu chcemy zgłębiać jego sens i wymiary w życiu każdego człowieka wierzącego. Kościół zachęca nas do przeżycia tego czasu w trzech wymiarach: postu, modlitwy i jałmużny.

            Post oznacza powstrzymanie się od spożywania pokarmów, jednak obejmuje też inne rodzaje wyrzeczeń, pozwalające żyć w przyjaźni z Bogiem. Post jest znakiem ludzkiego wnętrza, naszego zaangażowania, by unikać zła, a żyć Ewangelią. Modlitwa, która jest bliskim spotkaniem i dialogiem z Chrystusem daje nam moc do chrześcijańskiego działania. Wiemy, że to modlitwa i pokuta prawdziwie gładzą ludzki grzech i wyciągają z upadku. Poszcząc i modląc się człowiek przygotowuje się do tego, aby ofiarować jałmużnę, a więc dobrowolny dar z siebie, z tego czego świadomie, w wolności sobie odmawiam.

            Papież Benedykt zachęcał do tych trzech postaw w swojej encyklice Deus caritas est ukazując, że to one uwalniają ludzkie serce i otwierają na miłość wobec Boga i drugiego człowieka. Tą przestrzenią działalności Kościoła zajmuje się Caritas, która niesie ludziom nadzieję i ufność, że jutrzejszy dzień, dzięki pomocy wrażliwych ludzi może być lepszy, bezpieczny i radosny. "Miłość bliźniego zakorzeniona w miłości Boga jest przede wszystkim powinnością każdego poszczególnego wierzącego, ale jest także zadaniem całej wspólnoty kościelnej, i to na każdym jej poziomie... Kościół jako wspólnota winien wprowadzać miłość w czyn." (Dce 20)

            Papież, aby pełniej ukazać misję Caritas w życiu Kościoła, odwołuje się do czasów apostolskich, gdzie w Dziejach Apostolskich odnajdujemy świadectwa, że apostołowie żyli razem, trwali na modlitwie i łamaniu chleba i wszystko mieli wspólne. Byli jednego ducha i wspierali siebie, bogaci wspierając ubogich. Benedykt XVI bardzo konkretnie mówi o trzech zadaniach Kościoła. "Głoszenie Słowa Bożego, sprawowanie Sakramentów i posługa miłości, czyli Caritas są to zadania równorzędne, ściśle ze sobą związane i nie mogą być od siebie oddzielone. Caritas nie jest dla Kościoła rodzajem opieki społecznej, którą można by powierzyć komu innemu, ale należy do jego natury, jest niezbywalnym wyrazem jego istoty." (Dce 25)

            Wyrażamy więc ogromną wdzięczność Panu Bogu, że daje Kościołowi tę "wyobraźnię miłosierdzia" i błogosławi dziełom podejmowanym przez Caritas. Dziękujemy także wszystkim ludziom dobrej woli, kapłanom i wiernym świeckim za działania na rzecz pomocy drugiemu człowiekowi, które są podejmowane przez Caritas Diecezji Toruńskiej. Do współpracy na rzecz ubogich, słabych i bezbronnych zaprasza nas przede wszystkim Miłosierny Pan, Jezus Chrystus.

Kto ma dwie suknie, niech jedną da temu, który nie ma,

a kto ma żywność, niech tak samo uczyni (Łk 3,11)

            Przesłanie tytułowego cytatu z Ewangelii św. Łukasza dobrze zrozumieli i wypełnili mieszkańcy Chełmży, Torunia, Przysieka i Unisławia. W dniach: 4-5 marca odbyła się ogólnopolska zbiórka żywności pod hasłem „Tak-Pomagam”, dzięki której przedświąteczną pomoc otrzymają najuboższe osoby i rodziny. Jak każdego roku zbiórka żywności pozwoliła zgromadzić następujące produkty: mąka, cukier, konserwy mięsne i warzywne, herbata, olej, majonez, słodycze. W diecezji toruńskiej zebraliśmy w sumie 3 192 kg. Żywność zbierana była w 24 sklepach przez wolontariuszy Szkolnych Kół Caritas, Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia i Bursy Akademickiej Caritas. Dziękujemy następującym sieciom sklepów, które przyjęły wolontariuszy: Biedronka, Netto, Piotr i Paweł,  PoloMarket oraz Tesco. Gorące podziękowania kierujemy również do osób, które podarowały produkty. Dzięki nim najubożsi będą mieli radosną Wielkanoc.

  Caritas Diecezji Toruńskiej po raz kolejny bierze udział w zbiórce żywności pod hasłem „Tak-Pomagam” organizowanej przez Caritas Polska. W tym roku wolontariuszy Szkolnych Kół Caritas,Bursy Akademickiej w Przysieku oraz Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia będzie można spotkać w dniach 4-5 marca w sklepach sieci handlowych Biedronka, POLOmarket, Piotr i Paweł, Netto oraz Tesco na terenie  Torunia, Przysieka, Chełmży i Unisławia.

            Wesprzyj rodziny wielodzietne wrzucając do kosza artykuły spożywcze, tj. mąka, ryż, konserwy, makaron czy słodycze. Możesz pomóc ubogim w tak prosty sposób.

Lista sklepów: