W tym roku hasłem przewodnim Dnia Papieskiego jest motyw dialogu. Myśl tę, happeningiem zilustrowała młodzież Gimnazjum nr 3 w Toruniu. Na Rynku Staromiejskim zaprezentowała własną wizję międzyludzkiego dialogu. Ukazała go poprzez ścieranie się różnych stylów tańca: hip-hopu, jazzu i baletu. Uczniowie uświadomili widzom, czym jest siła argumentacji, wymiana myśli i dyskusja. Zwrócili uwagę na fakt, że ludziom brakuje  szacunku i dobrej woli  do prowadzenia  dialogu, czyli docierania  do prawdy. Zasugerowali konieczność mediacji. Otworzenie się na propozycje i sugestie innych, celem doprowadzenia do dialogu i kompromisu w imię słusznej racji.

Autorki happeningu, Maria Pawłowska i Teresa Ślebioda, zgodnie twierdzą, że przygotowanie choreografii pozwoliło nie tylko uczniom wejść w dialog, ale też im samym prowadzić go                          z młodzieżą.

To współodczuwanie tematu zaowocowało pięknym przedstawieniem, które mogli podziwiać mieszkańcy Torunia i turyści. Młodzież i opiekunki  twierdzą, że w świecie, którym rozgościło się kłamstwo, manipulacja, zło, potrzeba dialogu, by dać  ludziom nadzieję na to, że prawda zwycięży, a ludzie nabędą  umiejętności prowadzenia konstruktywnego dialogu.

Maria Pawłowska i Teresa Ślebioda

W dniach 29 i 30 września w Ośrodku Szkoleniowym Caritas w Przysieku odbyło się szkolenie przygotowane przez funkcjonariuszy Komendy Straży Miejskiej w Toruniu
w ramach projektu pn. „Innowatorskie metody walki młodych z uzależnieniami”. Podczas dwudniowych warsztatów koordynatorzy ds. profilaktyki Komendy Straży Miejskiej w Toruniu przeszkolili grupę prawie 40 uczniów ze szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych, łącznie z dziewięciu toruńskich placówek oświatowych. Uczniowie mieli okazję uczestniczyć w zajęciach z zakresu podstawy budowania zespołu, roli lidera rówieśniczego, profilaktyki uzależnień oraz warsztatu operatora filmowego. Celem projektu było skłonienie młodzieży do refleksji dotyczącej zdrowotnych, społecznych oraz prawnych aspektów zażywania środków psychoaktywnych oraz przygotowanie do stworzenia przez nich reklam społecznościowych, uzmysławiających odbiorcom konsekwencje uzależnienia od nikotyny, alkoholu czy narkotyków.

            Przebieg i forma zajęć były dla młodzieży bardzo interesujące i atrakcyjne, chociażby wykorzystanie alkogogli pozwoliło młodym ludziom przekonać się w jaki sposób po spożyciu alkoholu zmienia się percepcja. Podczas ćwiczeń okazało się, że niestety pod wpływem środków psychoaktywnych nawet wykonanie najprostszych czynności może stać się bardzo problemowe, gdyż występuje zniekształcenie widzianego obrazu, trudność w ocenie odległości czy też spowolnienie czasu reakcji.

            Warsztat filmowy prowadzony przez profesjonalistę, który na co dzień pracuje w radiu i telewizji, z pewnością rozwinął wiele umiejętności niezbędnych do nakręcenia spotu reklamowego, a wskazane metody zgłębiające tajniki pracy operatora przyczynią się do trafnego ujęcia przedmiotowej tematyki oraz przedstawienia jej przez młodzież w ciekawy sposób, tak aby trafiła do jak największej grupy odbiorców w różnym wieku. Na zakończenie kursu liderzy otrzymali certyfikaty potwierdzające udział w szkoleniu oraz silikonowe bransoletki promujące hasło „Uzależnieniom Mówię Nie”, które stanowią symboliczną deklarację walki z uzależnieniami. Udział w szkoleniu był jedynie częścią wspomnianego projektu. Przeszkolone osoby mają za zadanie utworzyć zespoły na terenie swoich placówek oświatowych, które następnie przygotują przy pomocy np. kamer w telefonach komórkowych, czy innych dostępnych dla młodzieży nośnikach obrazu, reklamy społecznościowe. Autorzy najlepszych spotów reklamowych, wyłonieni poprzez internetowe głosowanie będą mieli okazję w listopadzie nakręcić profesjonalne reklamy, które następnie zostaną wyemitowane
w telewizji kablowej Petrus.

            Organizatorami projektu są: Straż Miejska w Toruniu, Petrus Tvk, Wydział Zdrowia i Polityki Społecznej UMT oraz Caritas Diecezji Toruńskiej. Projekt realizowany jest w ramach jubileuszowej 15 akcji „Październik Miesiącem Wolnym od Uzależnień”.

    Dzisiaj uczniowie Gimnazjum nr 3 w Toruniu zaprezentowali happening wprowadzający nas w diecezjalne obchody XII Dnia Papieskiego "Jan Paweł II - Papież Rodziny". Wczoraj widowisko o podobnym charakterze przedstawili torunianom rownież stypendyści Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia.

Szlachetna Paczka – hasło dobrze znane raczej każdemu Polakowi. Jest to akcja, której finał w tym roku będzie miał miejsce w dniach 8 – 9 grudnia. Jednak nie wszyscy wiedzą, że prace trwają już od czerwca.

Wiosenna Paczka

Szlachetna Paczka to pomysł realizowany przez Stowarzyszenie Wiosna, którego siedziba mieści się w Krakowie. Prezesem Stowarzyszenia jest ks. Jacek Stryczek, który powiedział kiedyś, że bieda zabija nadzieję i człowiek przestaje walczyć o lepsze jutro. Szlachetna Paczka stara się pokazywać potrzebującym, że są w stanie stanąć na nogi. Wystarczy podnieść się i ruszyć przed siebie, nie oglądając się wstecz, a patrząc w przyszłość.

Mądra pomoc

Szlachetna Paczka opiera się na zasadzie mądrej pomocy. Rodzina określa, czego im najbardziej potrzeba. Natomiast darczyńca, dzięki tej liście, jest w stanie być idealnym św. Mikołajem. Paczkę tworzy konkretna osoba (darczyńca) dla konkretnej rodziny. Także Jan Kowalski wie, komu pomaga i dlaczego. Pomocy oczekują różne rodziny – są wśród nich rodziny wielodzietne, rodzic samotnie wychowujący dzieci, rodziny, gdzie są chore dzieci czy też osoby samotne.

Kto może pomagać? Czas świąt Bożego Narodzenia jest szczególny. Każdy z nas woli wówczas dawać, bo uśmiech na czyjejś twarzy to szczególny prezent. Także paczkę dla potrzebującej rodziny może zorganizować każdy. W momencie gdy nie jesteśmy w stanie sami zrobić tak dużego prezentu, zawsze możemy zachęcić do tego naszych znajomych ze studiów, z pracy czy z bloku. Wówczas przygotowywanie paczki będzie jeszcze cenniejsze.

Paczkowa ekipa

Siedziba główna Szlachetnej Paczki jest w Krakowie, lecz realizacja projektu możliwa jest dzięki tysiącom osób w całej Polsce. Wśród nich są koordynatorzy – wojewódzcy i regionalni. Oni starają się, by w każdym województwie pomoc otrzymało jak najwięcej osób. Szkolą liderów rejonów i wolontariuszy, którzy przede wszystkim szukają potrzebujących oraz darczyńców. Dla tych wszystkich osób największą nagrodą jest uśmiech na twarzy tych, do których wędruje paczka.

Prócz tego, że można być darczyńcą, zawsze można zostać wolontariuszem. Wszelkie informacje dostępne są na stronie www.superw.pl .

Doskonalimy się

Jako liderzy i wolontariusze staramy się dobrze przygotować do zadań, które przed nami postawiono. Rozmowa z rodzinami bywa trudna, gdyż ciężko jest im mówić o problemach. Podczas szkoleń uczymy się, jak prowadzić takie rozmowy. Takie szkolenie odbyło się w sobotę, 6 października w Ośrodku Szkoleniowym Caritas Diecezji Toruńskiej w Przysieku. "Te kilka godzin spędzonych tutaj uważam za bardzo cenne. Dowiedziałam się kilku nowych rzeczy. Mam nadzieję, że sprawdzę się jako wolontariusz" – mówiła po szkoleniu jedna z wolontariuszek. Siły Caritas Diececzji Toruńskiej i Szlachetnej Paczki zostaną połączone. Wspólnie odwiedzimy rodziny najbardziej potrzebujące pomocy.

Zaproszenie

Ks. Jan Twardowski pisał: "Jeśli jest noc, musi być dzień, jeśli łza – uśmiech". Pomyślmy, czy nie chcielibyśmy zobaczyć takiej łzy szczęścia. Jeśli tak, to zapraszamy do czynnego udziału w akcji Szlachetna Paczka. W listopadzie na stronie www.szlachetnapaczka.pl pojawią się opisy rodzin. Można zajrzeć, poczytać, wybrać rodzinę, zrobić paczkę, a potem cieszyć się razem z obdarowanymi.

Anna Krygier

         Na toruńskim lodowisku Tor-Tor spotkało się 3000 dzieci z diecezji: bydgoskiej, toruńskiej, włocławskiej, a nawet pelplińskiej po to, by zainaugurować najpopularniejsze dzieło Caritas, które w tym roku realizowane jest pod hasłem „Zapalmy dzieciom światło nadziei”. Ogromną wigilijną świecę zapaliła Zuzia, najmłodsza wolontariuszka Szkolnego Koła Caritas Szkoły Podstawowej nr 11 w Toruniu. Ten płomień, który pojawi się również na naszych wigilijnych stołach, przypomina nam o najbardziej potrzebujących, bezdomnych i samotnych, dla których zwykle zostawiamy wolne miejsce. To również symbol bezpieczeństwa, domowego ogniska i chrześcijańskiej nadziei.

W ostatnim dniu roku liturgicznego, 27 listopada, tuż przed Adwentem, na lodowisku panowała radosna atmosfera. Lista uczestników inauguracji Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom została zapełniona błyskawicznie i już 3 tygodnie przez uroczystością wiadomo było, kto na nią przybędzie. Nie zabrakło również dostojnych gości, takich jak: Ksiądz Biskup Andrzej Suski, Ksiądz Biskup Wiesław Mering, Dyrektor Caritas Diecezji Bydgoskiej, Ksiądz prałat Wojciech Przybyła, Dyrektor Caritas Diecezji Włocławskiej, Ksiądz prałat Marek Sobociński, Wicemarszałek Województwa Kujawsko-Pomorskiego, Pan Michał Korolko, Prezydent Miasta Torunia, Pan Michała Zaleski, Komendant Wojewódzki Policji, Pan nadinsp. Krzysztof Starańczak, Komendant Centrum Szkolenia Artylerii i Uzbrojenia, Pan płk Aureliusz Chyleński, Komendant Straży Pożarnej, Pan Kazimierz Stafiej, których powitał gospodarz uroczystości, Ksiądz prałat Daniel Adamowicz, Dyrektor Caritas Diecezji Toruńskiej. Tradycyjnie już wydarzenie występem uświetnili młodzi toruńscy łyżwiarze, reprezentanci klubów: Axel, Jaskółki, Sokoły i Start Wisła.

Ważnym elementem uroczystości było podsumowanie akcji Warto być bohaterem i wręczenie certyfikatów szkół budujących wrażliwość społeczną czterem placówkom: Gimnazjum Publicznemu w Topólce, Szkole Podstawowej nr 11 w Toruniu, Szkole Podstawowej w Topólce oraz Szkole Podstawowej nr 1 w Golubiu Dobrzyniu. Dodatkowo uczniowie z dwóch zwycięskich szkół wzięli udział w quizie, przeprowadzonym przez Prezesa Toruńskiego Związku Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej, Pana Ryszarda Kowalskiego.

Ten wyjątkowy dzień ubogacili policjanci z Komendy Wojewódzkiej Policji w Bydgoszczy, którzy przygotowali program „Bezpieczeństwo z Mikołajem”. Za pomocą interesujących scenek, wykonanych przez uczniów z Gimnazjum nr 16 w Toruniu, przypomnieli uczestnikom, jak się zachować na drodze oraz przestrzegali przed używaniem tzw. dopalaczy. Muzycznie wydarzenie oprawił, znany dzieciom nie tylko z radia, Jacek Beszczyński. Dodatkową atrakcją były występy grupy gimnastycznej z Zespołu Szkół nr 8 w Toruniu, grupy tańca FIX oraz Oyama Karate.

Każdy uczestnik tego radosnego wydarzenia otrzymał: kamizelkę odblaskową, sok, jabłko, pączka, cukierki, płatki śniadaniowe oraz ulotkę z instrukcją pierwszej pomocy, zaprezentowanej również przez członków Toruńskiej Grupy Ratowniczej PCK.

Inauguracja Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom została zorganizowana dzięki wsparciu Urzędu Marszałkowskiego Województwa Kujawsko-Pomorskiego, Urzędu Miasta Torunia oraz firm: Consus, Erbud, Jutrzenka Colian, Toruń Nestle Pacific i Rolfroz.

    Dzisiaj uczniowie ze Szkoły Podstawowej w Przysieku przygotowywali w magazynie Caritas Diecezji Toruńskiej paczki dla uczestników jutrzejszej inauguracji Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom. W skład paczki wchodzą:

1) kamizelka odblaskowa

2) sok

3) płatki śniadaniowe

4) cukierki miętowe.

   Dodatkowo dzieci otrzymają jabłka oraz ulotki zawierające instrukcję udzielania pierwszej pomocy.

    Serdecznie dziękujemy Panu Dyrektorowi Szkoły Podstawowej w Przysieku, nauczycielom oraz uczniom za pomoc w pakowaniu tych podarunków.

    Jesteśmy również bardzo wdzięczni za wsparcie następującym firmom: Erbud, Consus, Rolfroz, Nestle Pacific i Jutrzenka Colian.

Po raz kolejny Caritas Diecezji Toruńskiej organizuje inaugurację Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom, która w tym roku pod hasłem „Zapalmy dzieciom światło nadziei” odbędzie się tradycyjnie na lodowisku TOR-TOR w dniu 27 listopada o godz. 11.00.

Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom to, obok Wakacyjnej Akcji Caritas, najstarsza inicjatywa Caritas. Od 1994 r. Caritas rokrocznie, w okresie Adwentu, rozprowadza świece, których obecność na wigilijnym stole stała się tradycją w wielu polskich domach. W 2000 r. akcja nabrała charakteru ekumenicznego, gdyż do jej organizacji włączył się Eleos Kościoła Prawosławnego i Diakonii Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego.

Dochód z Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom przekazywany jest na pomoc dla tych, którym już w pierwszym etapie życia przyszło stanąć wobec trudnej i bolesnej rzeczywistości - dzieciom cierpiącym z powodu ubóstwa, niedożywienia, choroby, przemocy, braku miłości czy bezrobocia rodziców.

            Jednocześnie od 3 lat Caritas diecezjalne z terenu województwa kujawsko-pomorskiego przygotowują wspólnie z Komendą Wojewódzką Policji akcję Bezpieczeństwo z Mikołajem, która w tym roku odbędzie się w naszej diecezji.

Dlatego postanowiliśmy połączyć te 2 wydarzenia w sobotę poprzedzającą Adwent. Scenariusz tej wspólnej uroczystości realizuje głównie Policja i na to regionalne wydarzenie zapraszamy dzieci z trzech diecezji: toruńskiej, bydgoskiej i włocławskiej. Tradycyjnie na początku zapalimy ogromną świecę wigilijną.

Uroczystość, która potrwa do godz. 13.00, muzycznie oprawi Jacek Beszczyński.

Na tafli, jak zwykle wystąpią formacje łyżwiarzy: Axel, Sokoły, Jaskółki, Start-Wisła. Dodatkowo na macie zobaczymy: grupę taneczną FIX, grupę gimnastyczną  ZS nr 8 w Toruniu i klub karate Oyama.

Uczestnikami wydarzenia, które jest realizowane dzięki dotacji z Urzędu Marszałkowskiego Województwa Kujawsko-Pomorskiego i Urzędu Miasta Torunia,  będą podopieczni i wolontariusze Caritas.

Poniżej jeszcze raz prezentujemy listę placówek, które będą uczestniczyć w sobotniej uroczystości.

W ubiegłym roku uroczystość wyglądała tak:

W dniu 16 listopada komisja Caritas Diecezji Toruńskiej ds. pomocy w leczeniu i rehabilitacji dzieci i osób dorosłych pod przewodnictwem Księdza Dyrektora Daniela Adamowicza rozpatrzyła 14 próśb  i podjęła decyzję o udzieleniu pomocy w 13 przypadkach. Dziesięciu osobom zostanie udzielona pomoc finansowa wysokości 19400,00 zł, w dwóch przypadkach pomożemy materialnie, a jednej chorej osobie udostępnimy nr konta w celu zbierania środków na leczenie.

Jak walczyć z uzależnieniami, czym jest profilaktyka i asertywność? Jak kreatywnie spędzać wolny czas, czym są prawa człowieka i w jaki sposób gazetka szkolna oraz media mogą zapobiegać negatywnym postawom społecznym? Nad tymi zagadnieniami zastanawiali się wolontariusze w Przysieku k. Torunia, podczas szkoleń Caritas Diecezji Toruńskiej pt. „Chronię sobie, chronię innych – profilaktyka uzależnień w praktyce.”  

W Przysieku, w pięknie położonym Centrum Wolontariatu, od kwietnia do listopada 2010 roku spotykali się uczniowie szkół podstawowych, gimnazjalnych oraz średnich. Przyjeżdżali tu w weekendy, ale nie po to, by odpoczywać. Uczestniczyli w szkoleniu pt. „Chronię siebie, chronię innych – profilaktyka uzależnień w praktyce”.

Dlaczego piszę o tym programie? Bo moim zdaniem jest wyjątkowy – zaplanowany tak, by zainteresować młodzież. Młodzież, która czasami potrzebuje pozytywnego impulsu, by zwrócić uwagę na konkretny problem. Młodzież, która czasem jest zagubiona, która jeszcze może nie zdawać sobie sprawy ze skutków uzależnień i która jest szczególnie zagrożona tym problemem. Caritas Diecezji Toruńskiej nieprzypadkowo zaznaczyła, że realizuje program poświęcony profilaktyce uzależnień w PRAKTYCE. Bo praktyka w tym wypadku jest najważniejszą sprawą.

Pora na gazetkę szkolną

Asertywności uczyły dzieci scenki zainspirowane niebezpiecznymi, ale realnymi sytuacjami, w których mogą się znaleźć. Podczas szkolenia młodzież poznała także pojęcie profilaktyki alternatywnej i uczyła się, jak pożytecznie a zarazem atrakcyjnie spędzać wolny czas. Mowa była także o prawach człowieka i o tym, jak budzić inicjatywę do aktywności. Jednym z punktów programu były także warsztaty dziennikarskie przygotowujące do promocji profilaktyki uzależnień. Wszystkie zajęcia miały dać dzieciom podstawy teoretyczne, ale jednocześnie zachęcić do działania.

Celem osiemnastu godzin zajęć dziennikarskich było zainspirowanie młodzieży do założenia albo do aktywności w gazetce szkolnej i promowania przez nią profilaktyki uzależnień. Pracy było sporo – uczniowie tworzyli okładkę gazety, pisali artykuły, dowiadywali się jak zdobyć pieniądze na gazetkę. Osoby, które już działały w gazetce zachęcały kolegów do tej formy aktywności. Była możliwość poznania czegoś zupełnie nowego i wymiany doświadczeń.

Jest chęć, są pomysły

Elementem zajęć dziennikarskich była oczywiście także dyskusja o tym, co najważniejsze, czyli jak połączyć pracę w gazetce z promowaniem właściwych postaw. Pomysłów młodzieży nie brakowało, wspominali m.in. o podawaniu w gazetce adresów i numerów telefonów do ośrodków/osób pomagających osobom uzależnionym, przeprowadzaniu wywiadów poruszających problem uzależnień z pedagogami, psychologami czy proboszczami. W znalezieniu właściwej odpowiedzi pomogły dzieciom zadania dramowe, podczas których uczestnicy wcielali się w różne role (np. redaktorów) i promowali profilaktykę. Młodzież zauważyła, że w gazetce szkolnej promowane powinny być także wszelkie formy aktywności dodatkowej – np. kółka zainteresowań czy wolontariat – które mogą uchronić ich rówieśników przed popadnięciem w uzależnienia.

Nie zabrakło czasu na poruszenie kwestii etyki dziennikarskiej, ale także na integrację.  Pomagały w tym „zabawy” dziennikarskie, tj. opisywanie sylwetki uczestników zajęć.  Jestem przekonana, że młodzież ma chęć, by promować profilaktykę uzależnień w swoim środowisku. Uczniowie wiedzą, że gazetka szkolna może nieść pewną misję i chcą w tym uczestniczyć. Czasami tylko trzeba podsunąć im pomysł na to, jak to zrobić.

Sybilla Walczyk

Projekt „Chronię sobie, chronię innych – profilaktyka uzależnień w praktyce” jest dotowany ze środków Urzędu Marszałkowskiego Województwa Kujawsko-Pomorskiego i Urzędu Miasta Torunia.

4 listopada 2010r. odbyło się uroczyste otwarcie Ośrodka Wsparcia Dla Osób Bezdomnych
i Zagrożonych Bezdomnością "BETANIA". Uroczystość z udziałem wielu znakomitych gości obfitowały w gratulacje i życzenia powodzenia w prowadzeniu Ośrodka, który "przywraca człowiekowi wiarę w samego siebie".    

Ośrodek Wsparcia "BETANIA" jest budynkiem  dwukondygnacyjnym, o powierzchni użytkowej ok.800 m². W grudniu 2009r. oddany został do użytku jego parter, czyli Noclegownia Dla Osób Bezdomnych.

4 listopada natomiast odbyła się uroczystość Otwarcia Ośrodka Wsparcia, jako całości, zatem i w wymiarze Mieszkań Chronionych. Są one przeznaczone dla młodzieży opuszczającej domy dziecka, oraz bezdomnych, którzy realizują Indywidualny Program Wychodzenia z Bezdomności. Bezdomność jest najgorszym rodzajem samotności, który nie zawsze jest efektem wyboru. Dlatego też “BETANIA” będzie Ośrodkiem, w którym wsparcie będzie polegało również na  działaniach profilaktycznych, pomocy w znalezieniu pracy, nauce samodzielności, a wszystko to w celu przystosowania do egzystencji w społeczeństwie i stworzenia szansy wyjścia z bezdomności, lub z zagrożenia bezdomnością. 

Budowa Ośrodka “Betania” rozpoczęła się w sierpniu 2009r. Była ona możliwa dzięki głównym partnerom, którzy wraz z Brodnickim Centrum Caritas podjęli się realizacji tego dzieła. Były nimi: Urząd Marszałkowski Województwa Kujawsko-Pomorskiego i Urząd Miasta Brodnica.  Partnerami w realizacji projektu zostały również następujące gminy: Rypin, Wąpielsk, Osiek, Golub-Dobrzyń, Bobrowo, Świedziebnia, Bartniczka.

Ośrodek Wsparcia powstał w ramach projektu Caritas Diecezji Toruńskiej pod nazwą "Kompleksowe wsparcie osób bezdomnych i zagrożonych bezdomnością i wykluczeniem społecznym poprzez rozbudowę Brodnickiego Centrum Caritas". Projekt ten w 65 % kosztów kwalifikowalnych dofinansowany jest przez Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego. Pozostałe 35% kosztów  kwalifikowalnych i koszty niekwalifikowalne pokrywa Brodnickie Centrum Caritas, ze środków wypracowanych przez placówkę, dzięki samorządom: miasta Brodnicy, niektórych gmin, darczyńcom finansowym i rzeczowym.

Uroczystość rozpoczęła się w Brodnickim Domu Kultury, gdzie Dyrektor Brodnickiego Centrum Caritas, Ks. Grzegorz Bohdan złożył podziękowania za pomoc, wszystkim, którzy przyczynili się do powstania Ośrodka. Symbolicznym podziękowaniem był szklany anioł, który jest znakiem rozpoznawczym Brodnickiego Centrum Caritas. Druga część uroczystości miała miejsce w Ośrodku Wsparcia, który został poświęcony i uroczyście otwarty, poprzez przecięcie wstęgi. Otwarcia tego dokonali: Pan Piotr Całbecki, Marszałek Województwa Kujawsko-Pomorskiego; Pan Ryszard Bober, Wiceprzewodniczący Sejmiku Województwa Kujawsko – Pomorskiego; w imieniu Burmistrza Brodnicy Wacława Derlickiego, Pan W-ce Burmistrz Jędrzej Tomella; Pan Waldemar Gęsicki, Starosta Brodnicki; Ks. prałat Daniel Adamowicz, Dyrektor Caritas Diecezji Toruńskiej; oraz Ks. Grzegorz Bohdan, Dyrektor Brodnickiego  Centrum Caritas. Następnie wszyscy goście zwiedzali Ośrodek, w którym na tą chwilę mieszka siedemnaście osób. Jedną z nich jest Pan Andrzej, który opowiedział o swojej trudnej drodze wychodzenia z bezdomności. Był to moment znaczący, ponieważ właśnie dla takich osób podjęty został ogrom pracy przy budowie i funkcjonowaniu Ośrodka.               

Autor: Ilona Barańska

Do wszystkich  zainteresowanych. Dzięki życzliwości Komendy Wojewódzkiej Policji przy udziale, której organizujemy inaugurację WDZPDZ mamy do dyspozycji rezerwowane naszemu partnerowi 900 miejsc.Prosimy o zgłoszenia. Zgłoszenia przesłane do nas już po zamknięciu listy mailem lub telefonem do dnia dzisiejszego do godziny 10-tej zostają przyjęte. Czekamy na dalsze zgłoszenia.

    Dzisiaj o godz. 13.30 została zamknięta lista uczestników uroczystości, która odbędzie się 27 listopada br. o godz. 11.00 na toruńskim lodowisku TOR-TOR. W tym roku inaugurację Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom realizujemy wspólnie z bydgoską Komendą Wojewódzką Policji pod hasłem "Bezpieczeństwo z Mikołajem".  Bardzo dziękujemy za zainteresowanie i szybką odpowiedź. Poniżej prezentujemy zakwalifikowane placówki.

            Szanowni Państwo Dyrektorzy Szkół

            Przed nami trzecia już edycja, cieszącej się dużym zainteresowaniem, akcji Warto być bohaterem, której celem jest zmotywowanie dzieci i młodzieży do pozytywnych postaw, szczególnie przeciwstawienia się przemocy.

            Dodatkowym owocem ubiegłorocznego przedsięwzięcia było zebranie przez 56 placówek środków pieniężnych dla chorych i niepełnosprawnych dzieci (również ofiar przemocy) w wysokości 17 823,57 zł, które powiększone o 2 176,43 zł przekazaliśmy
5 dzieciom: Adamowi, Angelice, Łukaszowi, Maksymilianowi i Martynie podczas finału akcji w dniu 10 lutego.

            W tym roku problemem, na który szczególnie chcemy zwrócić uwagę w ramach akcji Warto być bohaterem są zagrożenia internetowe. Tekst pomocniczy, który załączamy wraz
z konspektem lekcji, ma być punktem wyjścia do dyskusji uczniów o niebezpieczeństwach, jakie niesie ze sobą sieć internetowa.  Scenariusz lekcji jest tak skonstruowany, aby można go było wykorzystać na wszystkich poziomach szkół, a proponowana w nim metoda „sześciu kapeluszy” może się przydać nauczycielom również podczas innych zajęć. Konspekt został przygotowany przez pedagoga V LO w Toruniu, socjoterapeutę, nauczyciela dyplomowanego, eksperta ds. awansu zawodowego nauczycieli, Panią mgr Marlenę Prusakowską, której serdecznie dziękujemy.

Akcji Warto być bohaterem jak zwykle towarzyszyć będzie zbiórka funduszy
dla dzieci chorych i niepełnosprawnych. W ramach przedsięwzięcia proponujemy w tym roku również zbiórkę pieniędzy sprzed denominacji (stare banknoty i bilon sprzed
1995 r., które wymienimy– jest to propozycja NBP; więcej informacji na ten temat zamieściliśmy na www.torun.caritas.pl). Podobnie jak w ubiegłym roku, szkoły, które wykażą się największym zaangażowaniem, otrzymają w dniu 27 listopada br. o godz. 11.00 na toruńskim Lodowisku TOR-TOR podczas inauguracji Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom CERTYFIKAT SZKOŁY BUDUJĄCEJ WRAŻLIWOŚĆ SPOŁECZNĄ 2010. Certyfikat w 2009 r. otrzymały: Gimnazjum w Topólce, Szkoła Podstawowa nr 11
w Grudziądzu i Szkoła Podstawowa nr 21 w Grudziądzu.

Finał i wręczenie środków pieniężnych nastąpi podczas uroczystości z okazji Światowego Dnia Chorych, która w nadchodzącym roku (z uwagi na ferie zimowe
w województwie kujawsko-pomorskim) odbędzie się już 27 stycznia 2011 r.

Regulamin akcji, do udziału w której serdecznie zapraszamy, znajduje się
na odwrocie.

                                                Z góry dziękujemy za współpracę.

                                                           Z wyrazami szacunku

     Ks. prałat Daniel Adamowicz

          Dyrektor Caritas Diecezji Toruńskiej

Regulamin akcji „Warto być bohaterem”

dla szkół podstawowych, gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych

1) Organizatorem akcji jest Caritas Diecezji Toruńskiej.

2) Akcja trwa na terenie szkół do dnia 19 XI 2010 r.

3) W wybranych (lub we wszystkich) klasach należy zrealizować lekcję wg otrzymanego konspektu z wykorzystaniem załączonego tekstu pomocniczego.

4) Do dnia 19 XI br. prosimy zorganizować zbiórkę:

a) środków pieniężnych (polskich nowych złotych)

b) pieniędzy sprzed denominacji (starych banknotów i bilonu sprzed r. 1995, które wymienimy w NBP).

5) Do dnia 24 XI br. prosimy o przesłanie:

a)  zebranych środków pieniężnych na konto:

Caritas Diecezji Toruńskiej BGŻ S.A. o/Toruń

28 2030 0045 1110 0000 0064 8240

z dopiskiem „Warto być bohaterem”

b) pieniędzy sprzed denominacji (banknoty należy wysłać w kopercie, a bilon ewentualnie można dowieźć) na adres:

                                   Caritas Diecezji Toruńskiej

Przysiek 75

87-134 Zławieś Wielka

c) potwierdzenia ilości wysłanych pieniędzy (zarówno nowych jak i sprzed denominacji) e-mailem torun@caritas.pl lub faksem 56 674 44 02
z 2 informacjami: ♦ ilu jest uczniów w szkole oraz ♦ ilu włączyło się w zbiórkę.

4) Szkoły, które wykażą się największym zaangażowaniem otrzymają CERTYFIKAT SZKOŁY BUDUJĄCEJ WRAŻLIWOŚĆ 2010 (wręczymy go podczas inauguracji Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom w dniu 27 XI br. o godz. 11.00).

5) Uroczysty finał i przekazanie środków dzieciom chorym i niepełnosprawnym odbędzie się 27 I 2011 r. o godz. 11.00 w toruńskim Teatrze Baj Pomorski (w sali mieści się 300 osób, więc proponujemy uczestnictwo 5 osób z każdej szkoły – zgłoszenia przyjmowane będą drogą elektroniczną: torun@caritas.pl).

Scenariusz zajęć „Warto być bohaterem …”

  Oprac. Marlena Prusakowska

Propozycja spotkania z uczniami na I,II lub III etapie edukacyjnym

Cele:

Po zajęciach uczeń:

·        umie wyjaśnić pojęcie bohater

·        dostrzega, że bycie bohaterem oznacza człowieka odpowiedzialnego za życie swoje i innych

·        rozumie w jaki sposób powinien korzystać z wolności, aby być bohaterem

Formy i metody:

rozmowa w parach

praca w grupach

metoda sześciu kapeluszy

pogadanka

wizualizacja

Materiały i środki dydaktyczne:

opowiadanie (tekst wydrukowany lub nagrany)- załącznik nr 1

opis metody sześciu kapeluszy- załącznik

karteczki samoprzylepne (ilość zgodna z liczbą uczniów w klasie)

kartka A-4 w kolorze: białym, czerwonym, czarnym, żółtym, zielonym, niebieskim

małe karteczki w kolorze: białym, czerwonym, czarnym, żółtym, zielonym (ilość zgodna z liczbą uczniów w klasie)

            arkusze szarego papieru - 5 sztuk

pisaki – 5 sztuk (czerwony, czarny, żółty, zielony i inny od wymienionych ) 

Czas trwania: 45 minut

Przebieg zajęć

Wstęp

1. Rozmowa w parach.(5 min.)

Każda para otrzymuje 2 kartki samoprzylepne, na których po krótkiej rozmowie z partnerem zapisze odpowiedź na postawione pytanie (1 odpowiedź na 1 kartce)

N-l zapisuje pytanie na tablicy:

Jakiego nastolatka (ucznia) nazwiesz bohaterem?

Po zapisaniu odpowiedzi na kartkach samoprzylepnych uczniowie przyczepiają je na tablicy, obok pytania.

2. Podsumowanie pracy w parach przez n-la. (5 min.)

N-l odczytuje odpowiedzi na postawione pytanie, zwraca uwagę na ewentualne powtarzające się określenia.

Konkludując stwierdza, że w ten sposób powstała charakterystyka  postawy wobec życia własnego, cudzego. Ta postawa to postawa bohatera.

Rozwinięcie

1. Prezentacja opowiadania (odczytanie lub wysłuchanie nagrania) – załącznik nr 1 (4 min.)

2. Pogadanka nt. opowiadania, wg poniższych pytań: ( 4 min.)

Kim dla Doroty byli Ola i Patryk?

Co ich zaniepokoiło?

Jak zachowywała się Dorota podczas odwiedzin Oli i Patryka?

O czym myśleli  i  co czuli Ola i Patryk, po wyjściu od Doroty?

Co zrobili, aby pomóc koleżance?

3. Praca w grupach metodą sześciu kapeluszy – załącznik nr 2 (15 min.)

Podział klasy na grupy wg 5 kolorów (czerwony, biały, czarny, żółty, zielony).

Uczniowie tworzą grupy wg wylosowanych małych kolorowych karteczek, n-l wskazuje miejsce pracy grup wg kolorów, kolorów myślących kapeluszy.

Przekazanie liderom grup instrukcji pracy w danym kapeluszu.

Swoje spostrzeżenia zapisują odpowiednim kolorem pisaka, na szarym papierze, do którego przyczepiona jest kartka A-4 w kolorze kapelusza.

N-l będzie pracował w niebieskim kapeluszu.

4. Prezentacja myślenia w poszczególnych kapeluszach (5 min.)

Liderzy grup zawieszają na tablicy zapisane na szarym papierze swoje spostrzeżenia, a potem  je prezentują na forum klasy.

5. Podsumowanie n-la będącego w niebieskim kapeluszu (2 min.)

Wniosek: myślenie w zielonym kapeluszu jest najbliższe postawie bohatera

Zakończenie

1. N-l dokonuje wizualizacji. (3 min.)

Dziś każdy młody człowiek marzy aby być kimś, być bohaterem. Zaraz przy tym stawia sobie pytanie: Jak?, Jak być bohaterem?

Ola i Patryk pokazali, że bohaterstwo wymaga:

            odpowiedzialności za siebie  ale i za innych

                                   odwagi bycia sobą                                       

                                         trudu odwagi w podejmowaniu decyzji …

2. N-l stawia przed uczniami zdanie do uzupełnienia: (2 min.)

Aby stać się bohaterem wolnym od  … będę …

3. Na zakończenie spotkania n-l informuje, że Caritas Diecezji Toruńskiej po raz trzeci
w ramach akcji „Warto być bohaterem” organizuje zbiórkę środków dla chorych
i niepełnosprawnych nastolatków (uczniów), również ofiar przemocy. W tym roku, oprócz polskich nowych złotych, zbieramy również pieniądze sprzed denominacji (stare banknoty
i bilon sprzed 1995 r.). N-l zachęca uczniów do udziału w tej zbiórce na terenie szkoły.

załącznik nr 1

Anna Pławińska

Warto być bohaterem

2010

            Po ostatniej lekcji Patryk wbiegł na szkolny korytarz trochę bardziej roztargniony niż zwykle.

- Widziałaś wczoraj Dorotę? – zapytał Olę.

- Nie. Co prawda byłyśmy umówione, ale ona nie przyszła. – Ola wyraźnie zaniepokojona dała do zrozumienia, że Dorota zwykle dotrzymywała słowa.

- Może odwiedzimy ją, zaniesiemy lekcje, żeby nie miała zaległości – zaproponował Patryk. – Swoją drogą ciekawe, dlaczego nie przyszła dziś do szkoły.

*

            Dorota z wypiekami na twarzy otworzyła drzwi dopiero po trzecim dzwonku. Widząc Olę
i Patryka wyraźnie się zmieszała i chyba nie bardzo była zadowolona z ich wizyty.

- Aaa, to wy? Wejdźcie – powiedziała niezbyt gościnnie.

Przyjaciele spojrzeli na siebie porozumiewawczym wzrokiem i usiedli na skórzanej kanapie
w pokoju Doroty. Jej rodziców nie było w domu. Zwykle pracowali do późna. Komputer był włączony, jednak nie zdążyli nic zobaczyć na ekranie, ponieważ Dorota błyskawicznym ruchem odwróciła monitor w stronę okna.

- Co jest? – zawołał Patryk. – Masz jakieś sekrety przed nami? A może zmieniłaś przyjaciół na internetowych? – zażartował.

W jednej chwili twarz dziewczyny spochmurniała jeszcze bardziej.

- Co was tu przygnało? – zapytała jakby nieswoim głosem. – Nie przypominam sobie, żebym was zapraszała.

- Jak to? Przecież byłyśmy wczoraj umówione – wtrąciła Ola. – Nie dość, że nie przyszłaś na spotkanie, to jeszcze nie raczyłaś pojawić się w szkole, a na dodatek dziwisz się, że przynieśliśmy ci lekcje – zawiedzionym głosem wyliczała przyjaciółka. – Czegoś tu nie rozumiem.

- Tu nie ma co rozumieć. Jak chcecie, to zostawcie zeszyty i zabierajcie się stąd! – krzyknęła Dorota.

            Patryk i Ola wymienili po raz kolejny porozumiewawcze spojrzenia i bez słowa wyszli z mieszkania. Po drodze minęli mężczyznę, który niosąc małą paczkę, szybko pokonywał po dwa schody.

Dziwne zachowanie koleżanki nie dawało im spokoju. Długo jeszcze siedzieli na ławce przed blokiem ze wzrokiem wbitym w ścianę budynku. Jedno wiedzieli na pewno: Dorota nie była sobą.

- Patryk, a jeśli ona wpakowała się w jakąś niebezpieczną znajomość? – odezwała się nagle Ola. – Widziałeś jak szybko odwróciła monitor? Mam nadzieję, że nic jej nie grozi. Ostatnio sporo nasłuchałam się o dziwnych internetowych propozycjach.

- A ten facet na schodach?!!! – wrzasnął Patryk. – Wracamy!

*

            Zdążyli chyba w ostatniej chwili. Na biurku stały podejrzane butelki i puszki, Dorota leżała nieprzytomna, a z łazienki słychać było szum wody. Ola i Patryk nie mieli złudzeń:  ten mężczyzna tam był! Przerażeni szybko wybiegli z mieszkania i zadzwonili pod numer 112, by wezwać karetkę i policję.

Tylko tyle, a może aż tyle potrafili zrobić dla koleżanki…

załącznik nr 2

METODA SZEŚCIU KAPELUSZY
Edwarda de Bono

Każdy myśli. W dodatku każdy myśli, że myśli dobrze i że ma rację...

W każdym kapeluszu, w zależności od koloru myśli się nieco inaczej.

Zauważ jak bardzo odmiennie!

I uwaga - niektórzy noszą kapelusze od stóp do głów (cokolwiek to znaczy) i są cali jakby

 w jednym kolorze.

Praca w grupach

GRUPA I

KAPELUSZ BIAŁY – dystans, obiektywizm

Biały to czystość, sterylność, chłodna logika oparta na faktach, które są sprawdzalne.

Ludzie Biali operują konkretami, zdecydowanie nie oceniają zdarzeń, tylko je komentują

 i czynią to na tyle, na ile pozwalają im posiadane przez nich dane.

·         Włóżcie BIAŁY KAPELUSZ.

·         Pamiętajcie, że interesują Was tylko fakty.

·         Przedstawcie w kilku zdaniach treść opowiadania, osądźcie wydarzenia w realiach, zaprezentujcie głównych bohaterów (nie oceniając ich).

·         Swoje spostrzeżenia zapiszcie na arkuszu papieru.

GRUPA II
KAPELUSZ CZERWONY – emocje, uczucia

Czerwień to kolor namiętności, impulsywności. Kolor emocji gwałtownych: wyrażający

się ekstremalną rozpaczą lub ekstremalnym zachwytem.

O Ludziach Czerwonych mówi się: "on/ona jest taka emocjonalna, że aż to trudno jego/ją

znieść".

Ludzie Czerwoni nie potrafią radzić sobie z emocjami: wybuchami złości, płaczem, gwałtownym śmiechem, ogromnym lękiem …

Kochają kogoś lub się gwałtownie zaprzyjaźniają. Po czym - równie szybko zrywają kontakty. ,

Zachowanie Ludzi Czerwonych trudno przewidzieć, nie wiadomo co im aktualnie zagra.

Są męczący dla otoczenia, ale także dla samych siebie.

Z reguły oni są albo na "bardzo dużych obrotach", albo w stanie "depresji".

Wyobraź sobie tylko tę nieustanną huśtawkę nastrojów, te nieustające wybuchy energii!!!

Włóżcie KAPELUSZ CZERWONY.

·         Pamiętajcie, że interesują Was tylko emocje.

·         Omówcie uczuciowe relacje łączące bohaterów opowiadania. W kilku krótkich zdaniach wyraźcie swoją emocjonalną opinię na temat głównych postaci ukazanych w opowiadaniu.

·         Swoje spostrzeżenia zapiszcie na arkuszu papieru.

GRUPA III
KAPELUSZ CZARNY – pesymizm, surowy osąd

Kolor czarny kojarzy się z krytyką, przerysowaniem sytuacji zagrożenia,

niepowodzenia, z widzeniem spraw jak przez czarne okulary.

Ludzie Czarni krytykują, wskazują wady, niedociągnięcia, pokazują

braki i zagrożenia…

Nie ma sytuacji czy rozwiązań idealnych.

Przed popełnieniem błędu, przeoczenia czegoś ważnego, uchronić nas może szczypta chłodnej analizy, odrobina pesymizmu.

·         KAPELUSZ CZARNY. Pamiętajcie, że jesteście teraz surowymi sędziami

      w czarnych togach.

·         Ukażcie zło, ciemną stronę świata i ludzkiej natury ukazane w opowiadaniu.

Obnażcie ludzką słabość i niedoskonałość oraz destrukcyjne zachowania bohaterów.  

·         Swoje spostrzeżenia zapiszcie na arkuszu papieru.

GRUPA IV
KAPELUSZ ŻÓŁTY – nadzieja, optymizm

Entuzjazm totalny. Słoneczne, hiper-radosne przeciwstawieństwo pesymistów.

Jest coś w powiedzeniu, że "pesymiści to dobrze poinformowani optymiści", gdyż ci ostatni

intensywnie unikają części informacji o stanie zagrożeń i ewentualnych kłopotach.

Ludzie Żółci wierzą w sukces i powodzenie.

Nowe sytuacje, czy problemy oglądają tylko w świetle słonecznym. Widzą tylko zalety, korzyści, świetlaną przyszłość. Te wspaniałe obrazy konstruują często (niestety) na podstawie jednego tylko aspektu sprawy, który ponosi ich wyobraźnię.

·         Włóżcie KAPELUSZ ŻÓŁTY.  Pamiętajcie, że patrzycie na świat przez „różowe” okulary.

·         Odwołując się do całości opowiadania, skoncentrujcie się na tych jego treściach, które mimo wszystko pozwalają myśleć z nadzieją o dalszych losach bohaterów,

a o człowieku z optymizmem.

·         Swoje spostrzeżenia zapiszcie na arkuszu papieru.

GRUPA V
KAPELUSZ ZIELONY – kreatywność, nowe koncepcje i rozwiązania

Zielony to kolor innowacyjnych badaczy. To budzenie do życia nowych rozwiązań.

To jest jak wiosna, kiedy wydaje nam się, że wszystko się może zdarzyć!

To otwarcie na stałe udoskonalania siebie i otoczenia.

To troska, aby sprawy miały lepszy obrót, doskonalszy wymiar.

Ludzie Zieloni odważnie pytają się: jak może być inaczej, lepiej?

–         Włóżcie KAPELUSZ ZIELONY. Pamiętajcie, że jesteście zespołem ludzi twórczych

 i pomysłowych.

–         Zakończenie opowiadania ma charakter otwarty. Pewne sprawy nie zostały wyjaśnione,    losy bohaterów różnie mogą się ułożyć.

–         Jak potoczy się życie głównych postaci? Przedstawcie warianty. Opatrzcie je swoim komentarzem.

–         Swoje spostrzeżenia zapiszcie na arkuszu   papieru.

Liderzy grup kolejno prezentują wyniki swojej pracy

NIEBIESKI: RÓWNOWAGA

Niebieski jest jak niebo nad nami.

 To kolor chłodnego, bezstronnego obserwatora, który ogląda z góry to, co się dzieje.

Ludzie Niebiescy są zrównoważeni, zorganizowani i refleksyjni.

 Lubią oglądać sprawy z różnych stron, wszystkie możliwe aspekty: pierwsze emocje, wady, zalety, możliwości i fakty!

Kapelusz Niebieski należy nosić stale (np. jako czapkę-niewidkę).

 Niech stanie się ochroną przed myśleniem przesterowanym w jakąś stronę, jednostronnym,

więc i niebezpiecznym !!!

–         KAPELUSZ NIEBIESKI oznaczający kontrolę, monitorowanie działań innych zakłada nauczyciel.

      To on podsumowuje dyskusję po wysłuchaniu relacji przedstawicieli grup.

–         Nawiązując do tematu zajęć, zadaje pytanie:

W jakim kapeluszu myślenie jest najbliższe postawie bohatera?

–         Otwiera ono krótką dyskusję.

Rozmowa z księdzem kanonikiem Markiem Borzyszkowskim, dyrektorem Grudziądzkiego Centrum Caritas, laureatem Nagrody Marszałka Województwa 2010 za działalność społeczną i zaangażowanie na rzecz drugiego człowieka

Dziedzina, w której odebrał ksiądz najwyższe wojewódzkie wyróżnienie, ze zwykłego, ludzkiego punktu widzenia jest bodaj tą najważniejszą. Jakie znaczenie będzie miała Nagroda Marszałka dla kierowanej przez księdza instytucji i podejmowanych prze nią przedsięwzięć?

Odbierając nagrodę za działalność społeczną i zaangażowanie na rzecz drugiego człowieka odczuwałem wielką radość i satysfakcję, bo wyróżnienie oznacza między innymi i to, że członkowie szacownej kapituły, funkcjonujący przecież stosunkowo daleko od Grudziądza, dostrzegli działalność Caritas w naszym mieście. Skoro tak wygląda to z zewnątrz, to warto dalej rozwijać naszą działalność na rzecz niepełnosprawnych, zagubionych i bezrobotnych. Dla mnie osobiście ta nagroda jest inspiracją do działania zakrojonego na jeszcze szerszą skalę.

Działający od 2007 roku, stworzony przez księdza grudziądzki Środowiskowy Dom Samopomocy jest pierwszą taką placówką w tej części województwa. Które z założonych celów udało się już osiągnąć, a które pozostają wciąż w sferze planów?

Na początku dom służył 25 osobom niepełnosprawnym intelektualnie i chorym psychicznie. Z czasem zwiększyliśmy liczbę miejsc do 30, uruchomiliśmy też pracownię komputerowo-poligraficzną oraz pracownie stolarską i majsterkowicza. Teren został ogrodzony, wygospodarowano miejsca na zieleń i parking. Cały obiekt jest monitorowany.

Mimo, że możemy teraz przyjąć więcej osób, cały czas są oczekujący. Dla nich właśnie utworzyliśmy Klub Środowiskowego Domu Samopomocy, co oznacza w praktyce, że w określone dni osoby te mogą korzystać z usług placówki. Oprócz podstawowej terapii (fizjoterapii, arteterapii, psychoterapii) i treningów rozwojowych, uczestnicy i ich rodziny mogą korzystać z usług psychiatry, prawnika i doradcy zawodowego. Powstała też grupa wsparcia dla rodzin uczestników, a co tydzień ukazuje się wewnętrzna gazetka ŚDS. Co do niezrealizowanych planów, to w sferze marzeń pozostają nadal kilkudniowy wyjazd naszych podopiecznych do Włoch lub w Tatry oraz generalnego remontu dachu.

Jak ksiądz ocenia zaangażowanie mieszkańców naszego regionu w działalność społeczną, zwłaszcza tę na rzecz osób potrzebujących jakiejś formy wsparcia?

To sprawa trudna do oceny. Z jednej strony, istnieje spora liczba organizacji, które chcą pomagać ludziom. Z drugiej strony, organizacjom tym często brakuje środków, aby pomagać skutecznie. Zauważam też od jakiegoś czasu, że do Caritas przychodzą ludzie nie tylko po to, aby zostać wolontariuszem, ale szukają u nas pracy, stażu czy jakiejś innej formy płatnego zajęcia. Ci ludzie często mają szczerą wolę zaangażowania się na rzecz drugiego człowieka, ale z czegoś muszą żyć. Dlatego warto szukać środków, aby takich ludzi mieć w swojej organizacji. Myślę, że jest to wyzwanie przed którym stoi wiele organizacji działających w sferze społecznej.