Do Dyrekcji

                                                                                  Szkoły Podstawowej

dotyczy: propozycja udziału w akcji „Jestem widoczny, jestem bezpieczny”

            Szanowni Państwo Dyrektorzy Szkół

             Caritas Diecezji Toruńskiej po raz kolejny organizuje akcję „Jestem widoczny, jestem bezpieczny” w ramach szerokiego programu z zakresu prewencji. Od lat są kierowane do nas prośby o pomoc w leczeniu i rehabilitacji. Szczególnie poruszają te prośby, które wiążą się z dramatami wynikającymi z wypadków komunikacyjnych. Dlatego też w katalogu naszych działań jest próba zapobiegania ludzkim tragediom i promowanie bezpiecznych zachowań na drodze.

            Dla potrzeb akcji „Jestem widoczny, jestem bezpieczny” zakupiliśmy 2500 kamizelek odblaskowych, a w realizacji programu zadeklarowały swoją pomoc: Policja, Straż Miejska, Wojewódzki Ośrodek Ruchu Drogowego, Toruńska Grupa Ratownictwa PCK oraz Hufiec Związku Harcerstwa Polskiego.

            Z radością zapraszamy uczniów klas „0” z Państwa Szkoły do udziału w naszym projekcie. Dla 40 pierwszych zgłoszonych szkół przygotowaliśmy program z naszym Ośrodku Szkoleniowym
w Przysieku, gdzie dzieci przeżyją bardzo ciekawe i absorbujące zajęcia z zakresu prewencji oraz otrzymają kamizelki i poczęstunek przy ognisku. Wszystko na koszt organizatora. Grupy liczące nie więcej niż 25 uczestników prosimy zgłaszać do 31 sierpnia. Kolejnym 60 zgłoszonym szkołom przekażemy za pośrednictwem funkcjonariuszy Policji kamizelki podczas przeprowadzonych pogadanek w szkole.

            Istotą programu jest to, aby kamizelki, które przekażemy na własność szkole, były wykorzystywane przez wychowawców klasy bądź klas podczas wycieczek i spacerów. W ten sposób
z tej formy promocji elementów odblaskowych może skorzystać więcej uczniów Państwa Szkoły.

            Zgłoszenia do udziału w projekcie przyjmujemy e-mailem: torun@caritas.pl lub faksem: 56 674 44 02. Prosimy o podanie: ilości dzieci z klas „0” chętnych do przyjazdu do Przysieka (maks. 25 os.), ilości opiekunów, nazwy, adresu i telefonu szkoły, oraz (koniecznie!) powiatu.
Z uwagi na ograniczoną ilość miejsc, decyduje kolejność zgłoszeń. Lista szkół, które zakwalifikują się do udziału w akcji oraz terminy spotkań zostaną zamieszczone na www.torun.caritas.pl w dniu
2 września.

            Naszą akcję wspierają: Urząd Marszałkowski Województwa Kujawsko-Pomorskiego, Departament Rozwoju Regionalnego i firmy: Erbud oraz Consus.

                                                                                   Szczęść Boże

                                                                          Z nadzieją na współpracę

                                                                      Ks. prałat Daniel Adamowicz

                                                                 Dyrektor Caritas Diecezji Toruńskiej

„Proszę pani, czy możemy iść do księdza dyrektora, żeby pozwolił nam zostać
w bursie jeszcze tydzień?” – zapytała wychowawczynię 15-letnia Agnieszka na kilka dni przed zakończeniem kolonii…

W sobotnie popołudnie, 24 lipca, do Bursy Szkolnej Caritas Diecezji Toruńskiej
w Grudziądzu przyjechała 37-osobowa grupa dzieci i młodzieży z Tarnobrzega
i Sandomierza. Dzięki wsparciu Urzędu Marszałkowskiego Województwa Kujawsko – Pomorskiego, podczas 2-tygodniowego turnusu kolonijnego mogli oderwać się od przykrych wspomnień związanych z dramatem powodzi. Dyrektor bursy, ks. Jarosław Janowski oraz jego współpracownicy dołożyli wszelkich starań, aby zapewnić kolonistom bezpieczny, radosny i pełen atrakcji wypoczynek. Liczne wycieczki, warsztaty, wyjazdy w ciekawe miejsca sprawiły, że „nie było dnia, żeby się nam nudziło” – twierdziły zgodnie dzieci.

Pobyt na koloniach rozpoczął się od spaceru z przewodnikiem
po Grudziądzu oraz zwiedzania Cytadeli. Wspaniałą zabawą były wyścigi na torze kartingowym, a także dyskoteka i kręgielnia w klubie SKALA. Kolonistom bardzo podobał się zamek krzyżacki w Malborku, skąd – ku przerażeniu wychowawców – wrócili zaopatrzeni w miecze, kusze i łuki. W „krzyżackiej” atmosferze odbył się uroczysty chrzest, podczas którego przebrany za komtura zakonu kierownik, pan Marian Maśkiewicz, pasował każdego na kolonistę. Wielką frajdę sprawił dzieciom wyjazd nad morze. Po zwiedzeniu Westerplatte
i spacerze po sopockim molo był czas na plażowanie i kąpiel w Bałtyku. Koloniści
z zainteresowaniem słuchali historii toruńskich pierników w domu Mikołaja Kopernika, gdzie też sami mogli wykonać słodkości i zabrać je na pamiątkę. W Biskupinie dowiedzieli się, jak wyglądało życie naszych przodków, w Wenecji zwiedzili Muzeum Kolejki Wąskotorowej,
a w JuraParku w Solcu Kujawskim poznali historię dinozaurów.

Niezwykle ważny był czas spędzony na łonie natury. Na toruńskiej Barbarce koloniści bawili się w podchody, w Nadleśnictwie Jamy spacerowali po ścieżce dydaktycznej,
a w Centrum Edukacji Ekologicznej w Grudziądzu poznali ciekawą pracę leśniczego. Podczas warsztatów plastycznych lepili figurki z masy solnej o tematyce ekologicznej. Stowarzyszenie Eko-Inicjatywa z Kwidzyna przeprowadziło warsztaty papieru czerpanego. Dziewczynki chętnie uczestniczyły w warsztatach tanecznych, a chłopcy w zajęciach sportowych.
Na warsztatach muzycznych koloniści rozwijali talenty wokalne, o czym można było się przekonać podczas koncertu na wieczorze pożegnalnym. W Geotermii wszyscy z radością zażywali kąpieli solankowych, a w Gospodarstwie Agroturystycznym „Maranka” mieli okazję spróbować jazdy konnej.

Dzięki Urzędowi Miasta Grudziądza kolonijna grupa korzystała za darmo
z komunikacji miejskiej, natomiast Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Grudziądzu zapewniła dzieciom spotkania z psychologiem. Serdecznie dziękujemy!

„Będziemy bardzo tęsknić za tym miejscem i wspaniałymi ludźmi, których tam poznaliśmy” – twierdziła młodzież opuszczając 6 sierpnia grudziądzką bursę.

Agnieszka Witkowiak

    Caritas Diecezji Toruńskiej, jak co roku, organizuje w Wielkim Poście 2009 rekolekcje dla opiekunów Szkolnych Kół Caritas. Nabór prowadzimy już od dziś drogą emailową: torun@caritas.pl . Rekolekcje odbędą się w dniach: 20-22 marca 2009 r. w Centrum Wolontariatu Caritas Diecezji Toruńskiej w Przysieku, a poprowadzi je O. Marcin Ciechanowski ze wspólnoty Ojców Paulinów.

    Serdecznie zapraszamy.

     Od 1,5 miesiąca, jak już informowaliśmy, wspieramy rodzinę dotkniętą pożarem domu i gospodarstwa. W trosce o poszkodowanych członków rodziny staramy się, aby prace budowlane posuwały się w jak najszybszym tempie. Dzisiaj zostały zalane posadzki. Do przyszłego tygodnia planujemy ocieplić dom i położyć większość tynków.

Jan Paweł II był postacią niezwykłą i szczególnie ukochaną przez młodych. Jego śmierć spowodowała lawinę łez i gorącej modlitwy ze strony młodzieży. Co roku w rocznicę Jego wyboru i śmierci studenci mieszkający w Bursie Akademickiej Caritas w Przysieku spotykają się na modlitewnym czuwaniu w Kaplicy Bursy.

Również w tym roku, 16 października, pamięci Jana Pawła II zorganizowali wieczór wspomnień wydarzeń sprzed 30 lat. Fragmenty książki Kardynała Dziwisza przeplatane pieśniami z akompaniamentem gitary, fragmenty Tryptyku Rzymskiego oraz Kaplica wypełniona młodymi ludźmi i zapalone znicze wokoło sprawiły, że nie jednemu łza zakręciła się w oku.

Na zakończenie czuwania studenci z „Barką” na ustach przemaszerowali do, znajdującego się na terenie obiektu Caritas w Przysieku, pomnika Jana Pawła II, aby tam odmówić modlitwę o Jego beatyfikację i przyjąć błogosławieństwo.

    Poniżej prezentujemy zwycięską pracę w szkolnym konkursie wiedzy o Janie Pawle II "Zawsze w naszym sercu - 30 lat pontyfikatu". Jej autorem jest Wiktor Binnebesel, uczeń klasy VI b Szkoły Podstawowej nr 11 w Toruniu.

30 marca 2005 roku w czwartek, jak co dzień, wstaliśmy rano przygotowując się do szkoły. Codzienny pośpiech przy śniadaniu, pakowanie tornistra, te same codzienne pytania mamy czy się spakowałem, czy mam wszystko, czy pamiętam wierszyk... A ja marzyłem tylko by ten tydzień się skończył, by mieć czas na zabawę z młodszym bratem. Nic nie wskazywało, ze ten dzień będzie inny od pozostałych, że następne trzy dni wycisną we mnie przeżycia, o których nigdy nie zapomnę. Byłem wtedy uczniem I klasy szkoły podstawowej i za niecały miesiąc miałem przystąpić do Pierwszej Komunii Świętej.

Kiedy wróciłem w czwartek ze szkoły mama przekazała mi smutne wieści o ciężkim stanie zdrowia Jana Pawła II. Najpierw myślałem, że to może jakaś grypa, sam niedawno byłem chory nie musiałem chodzić do szkoły. Jednak po południu wszystkie kanały telewizyjne mówiły tylko o tym, że nasz papież jest w bardzo złym stanie zdrowia. Czułem, jak narastało we mnie jakieś napięcie, niepokój i strach. Tego dnia rano mój tata wyjechał na cztery dni do Olsztyna i byliśmy tylko z mamą. Czułem się bardzo źle, zabawa z Hubertem wcale nam nie szła. Widziałem jednak, że i mama też jest jakaś inna, mniej mówi, denerwuje się i chodzi zamyślona. Wtedy mój brat zaproponował, byśmy się pomodlili o zdrowie papieża, co jeszcze bardziej mnie przeraziło. Czasami, gdy mama dowiadywała się, ze ktoś z jej znajomych jest bardzo poważnie chory, albo właśnie umarł, to też zapraszała nas do wspólnej modlitwy. Do bardzo późnej godziny odmawialiśmy Koronkę do Miłosierdzia Bożego i Litanię do Najświętszej Marii Panny. Nazajutrz z trudem wstaliśmy i już od rana słuchaliśmy z nadzieją wiadomości z Watykanu, ale nie były coraz lepsze, wręcz przeciwnie. Wracając ze szkoły cieszyłem się, że już weekend i że jesteśmy razem, choć bez taty. W piątek popołudniu i w sobotę prawie cały czas słuchaliśmy informacji o stanie Ojca Świętego i wspólnie modliliśmy się o Jego powrót do zdrowia. Był 2 kwietnia, kładliśmy się spać z nadzieją, że jutro będzie lepiej. Mój brat nazajutrz miał siódme urodziny i z wielkim przekonaniem stwierdził, że papież na pewno nie umrze, ponieważ on jutro kończy 7 lat. Był pewny i spokojny. Nazajutrz, wczesnym rankiem mama płakała, powiedziała nam, że Jan Paweł II nie żyje. Czułem się wtedy jakbym stracił kogoś naprawdę bliskiego. Hubert najpierw nie wierzył, przecież dziś są jego siódme urodziny, a zaraz potem zaczął strasznie rozpaczać. Wszyscy popłakiwaliśmy co jakiś czas i czuliśmy jakiś fizyczny ból. Rozdzwoniły się telefony, a to tata, ciocia, wujek, znajomi rodziców, wszyscy chcieli rozmawiać i być blisko z tymi, którzy czuli ten sam smutek. Dalej modliliśmy się wspólnie, ale teraz za spokój Jego duszy.

Tego i następnego dnia nie umiałem się bawić z bratem, jakoś automatycznie zaczęliśmy rysować sceny z życie Papieża. W ten sposób mogliśmy wyrzucić nasze emocje. Nie umieliśmy przestać o Nim myśleć, co powodowało jeszcze większy smutek i żal. Nigdy nie spotkaliśmy osobiście naszego papieża, ale czuliśmy się, jakby odszedł ktoś najbliższy.

Bardziej niż zawsze tęskniłem za tatą, który wrócił dopiero w niedzielę. Hubert z trudem radził sobie z tymi przeżyciami, ciągle płakał i nie umiał przestać. Chyba jeszcze w niedzielę powiedział mi, że ułożył wiersz o papieżu, był dopiero w zerówce i poprosił mnie, abym go zapisał. Oto on:

1. Coś zabłysnęło przed moimi oczami.

To Jan Paweł II we własnej osobie.

Ref.: Jan Paweł li był dla mnie jak brat,

Kochał Go ten cały piękny świat.

Jan Paweł li był dla mnie jak brat,

Kochał Go ten cały dobry świat.

2. On chciał mnie zapytać, czy nie chce pójść za Nim. A ja Mu odpowiedziałem: tak.

Ref.:

3. Chociaż cały świat jest grzeszny,

Chociaż Jan Paweł nie żyje

I tak będzie mnie kochał nad życie.

Ref.:

4. Chociaż niektórzy nie uwierzyli On i tak się nie poddawał.

Ref.:

5. Ktoś chciał Go zastrzelić On i tak mu przebaczył.

Ref.:

6. To było dobro wcielone.

Pan Bóg prowadził Go przez życie.

Po kilku dniach nasz tata postanowił pojechać na pogrzeb Ojca Świętego. Czułem się jeszcze gorzej niż w sam dzień Jego śmierci. Na nowo przeżywałem te bolesne chwile. Tęskniłem za Papieżem i za tatą. Kiedy wrócił tatuś była ciemna noc. My z mamą przygotowaliśmy kolację dla taty. Cieszyłem się niezmiernie z jego powrotu. Nazajutrz z bratem pokazaliśmy swoje skończone prace o Janie Pawle I oraz wiersz Huberta. Wtedy nie rozumiałem, dlaczego tak bardzo przeżywamy tę śmierć, dlaczego czujemy taką pustkę i nie umiemy się pocieszyć. Trzy miesiące później zmarł nasz dziadek i teraz wiem, że wydarzenia z kwietnia miały nas siedmio- i dziesięciolatka przygotować do tego odejścia.

    Dzisiaj w Szkole Podstawowej nr 11 w Toruniu podczas akademii poświęconej polskiemu Papieżowi odbyło się uroczyste wręczenie nagród w szkolnym konkursie wiedzy o Janie Pawle II - "Zawsze w naszym sercu - 30 lat pontyfikatu". Spośród wszystkich osób biorących udział w konkursie pod patronatem Dyrektora Caritas Diecezji Toruńskiej, Księdza Prałata Daniela Adamowicza, wyłoniono 5 osób, których prace o Janie Pawle II zostały ocenione przez komisję konkursową. Autor najlepszej pracy zatytułowanej "Pamiętam i nigdy nie zapomnę", Wiktor Binnebesel, otrzymał z rąk Księdza Prałata rower górski. Czterech pozostałych finalistów zostało obdarowanych encyklopediami. Zwieńczeniem uroczystego spotkania był wzruszający program artystyczny przygotowany przez nauczycieli i uczniów szkoły.

    16 października 1978 roku kardynał Karol Wojtyła został głową Kościoła katolickiego. W 30. rocznicę tego ważnego wydarzenia przy pomniku Wielkiego Polaka przed Ośrodkiem Szkoleniowym Caritas Diecezji Toruńskiej, noszącym Jego imię, zapłonęły znicze.

Podczas prawie 27-letniej posługi Jan Paweł II:

• ogłosił: 14 encyklik

• 14 adhortacji

• 11 konstytucji apostolskich

•43 listy

• zwołał: 9 konsystorzy

• mianował: 232. kardynałów w tym 10. Polaków

• kanonizował: 478. świętych w tym,9. Polaków oraz 2. związanych z Polską

• beatyfikował: 1318. błogosławionych w tym 154. Polaków

• przewodniczył: 6. zwyczajnym zgromadzeniom generalnym Synodu Biskupów i jednemu zgroma­dzeniu nadzwyczajnemu

• 7. zgromadzeniom specjalnym Synodu Biskupów

• przyjął: ponad 1350 osobistości politycznych

• spotkał się: z wiernymi na ponad 1020. audien­cjach generalnych - zwykle w każdą środę

• wygłosił: ponad 2400 homilii i przemówień w czasie 104. podróży zagranicznych

• odwiedził: 132 kraje, niektóre wielokrotnie

• odwiedził ponad 900 miejscowości

• w podróżach spędził: 586 dni

• przebył: ponad l 650 900 km podczas podróży zagranicznych. Odpowiada to ponad 30-krotnemu okrążeniu Ziemi wokół równika i trzykrotnej odle­głości między Ziemią i Księżycem

• odwiedził: Polskę 9 razy

•USA7razy

• Francję 6 razy

• Meksyk 5 razy

• Hiszpanie 5 razy

•Najdłuższa podróż: była na Daleki Wschód i do Oceanii - trwała 13 dni i 6 godzin (18 listopada

• l grudnia 1986 Ojciec Święty przebył wtedy . 49 000 km.

Najważniejsze daty

• 1920 -18 maja: w Wadowicach urodził się Karol Wojtyła

• 1938 - rozpoczyna studia polonistyczne na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego

• 1940 - zaczyna pracować jako robotnik w kamienio­łomach, a następnie w zakładach chemicznych

• 1942 - wstępuje do konspiracyjnego Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Krakowie, studiuje też filozofię na tajnym Wydziale Teologicznym Uniwer­sytetu Jagiellońskiego

• 1946 - l listopada: otrzymuje święcenia kapłańskie

• 1947-zostaje wikariuszem parafii w Niegowici

• 1948 - zostaje wikariuszem w parafii św. Floriana w Krakowie

• 1953 - otrzymuje habilitację na Wydziale Ifeologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego

• 1958 - zostaje biskupem pomocniczym krakowskim i najmłodszym członkiem Episkopatu Polski

• 1964 - 13 stycznia: zostaje arcybiskupem metropolitą krakowskim

• 1967 - 26 czerwca: otrzymuje kapelusz kardynalski

• 1969 - zostaje wybrany na wiceprzewodniczącego Episkopatu Polski

•  1978 - 16 października: wybrany na papieża jako 264. biskup Rzymu, 263. następca św. Piotra - Jan Paweł II

• 1979 - 2—10 czerwca: pierwsza podróż Jana Pawła n do Ojczyzny

• 1981-13 maja: turecki zamachowiec Ali Agca strzela do Papieża na Placu św. Piotra - cudowne ocalenie

• 1986 - Światowy Dzień Modlitw o Pokój - uczestniczą przedstawiciele wszystkich religii świata - Asyż

• 2000 - Wielki Jubileusz

• 2003 - obchody 25-lecia pontyfikatu Jana Pawła II

• 2005 -1 lutego: przewieziony do rzymskiej Kliniki Gemelli

• 24 lutego: zabieg tracheotomii. Marzec - stan zdrowia Ojca Świętego pogarsza się i jest bardzo ciężki

• 2 kwietnia o godz. 21:37 odszedł do Ojca.

    W dniach 11-12 października odbył się 27 w tym roku zjazd w ramach zintegrowanego szkolenia dla kadr pedagogicznych i liderów wsparcia rówieśniczego "Chronię siebie, chronię innych" w zakresie profilaktyki uzależnień. Podczas weekendu dzieci ze Szkoły Podstawowej nr 11 w Toruniu uczyły się skutecznie działać w ramach promowania profilaktyki uzależnień. Zjazd obejmował następujące zagadnienia:

☺ Potrafię działać skutecznie, „Od pomysłu do realizacji”

☺ Rozpoznaję zagrożenia, „Od bierności do aktywności”

☺ „Kraina Uprzejmości”, przygotowanie projektu „Stop przemocy
w szkole”

☺ „Komputer – dobrodziejstwo czy zagrożenie?”, przygotowanie szkolnej debaty

☺ Przeciwdziałanie agresji

☺ Agresja i przemoc wśród dzieci i młodzieży w aspekcie prawa

☺ Uzależnienie

W formacji i integracji wolontariuszy pomagali również Klerycy Wyższego Seminarium Duchownego w Toruniu.

Wszystkie grupy biorące udział w szkoleniu, nieodpłatnie korzystają z wyżywienia i noclegów, dzięki dotacji Urzędu Marszałkowskiego Województwa Kujawsko-Pomorskiego oraz Urzędu Miasta Torunia. W tym roku Centrum Wolontariatu odwiedzą jeszcze 2 grupy wolontariuszy, które w ramach konsultacji przygotowywać się będą do działań profilaktycznych w środowisku szkolnym.

    Tegoroczna jesień w Przysieku zachwyca paletą barw. Spadające kasztany, piękniejące liście i soczysta jeszcze zieleń traw przy akompaniamencie błękitu nieba oraz blasku przedpołudniowego słońca pozytywnie nastrajają zarówno studentów z Bursy Akademickiej, jak i osoby spacerujące po przysieckim parku...

   Jak informowaliśmy ostatnio, w ramach Tygodnia Miłosierdzia przeprowadziliśmy kampanię profilaktyki cukrzycy "Badź zdrowy". Dzięki zaangażowaniu Firmy Abbott przebadaliśmy 1045 mieszkańców diecezji toruńskiej, z czego 35 osób otrzymało glukometry. U 15 pacjentów stwierdzono podejrzenie cukrzycy. Badania poziomu cukru przeprowadzone były w: Brodnickim Centrum Caritas, Działdowskim Centrum Caritas, Grudziądzkim Centrum Caritas,  Toruńskim Centrum Caritas oraz Centrum Pielęgnacji Caritas Diecezji Toruńskiej.

    Badaniom towarzyszyła w parafiach coroczna zbiórka na cele charytatywne. W ramach kampanii rozdaliśmy 30 000 kalendarzy promujące profilatykę cukrzycy.

   Jeszcze raz serdecznie dziękujemy dyrektorowi Miejskiego Szpitala Specjalistycznego w Toruniu, pani Krystynie Zaleskiej oraz naczelnej pielęgniarce, pani Łucji Stalmirskiej. Dziękujemy również za przychylność i wsparcie merytoryczne pani dr Elżbiecie Szymańskiej oraz panu Wawrzyńcowi Beszczyńskiemu z firmy Abbott Laboratories Poland Sp. z o.o. za wsparcie materialne i usługowe przedsięwzięcia.

   Ze szczególną wdzięcznością zwracamy się do dziennikarzy lokalnych i regionalnych, którzy pomogli nam wypromować wydarzenie.

    W związku z pojawiającymi się pytaniami, dotyczącymi tekstu, który został przekazany katechetom podczas spotkań sierpniowych, zamieszczamy go poniżej.

Posługa miłości jako istotna funkcja w budowaniu wizerunku Kościoła

Wizerunek Kościoła wydaje się w dzisiejszych czasach wyjątkowo deprecjonowany i zubażany poprzez mówienie tendencyjne lub wybiórcze.
W związku z tym Kościół często nie jawi się jako instytucja atrakcyjna, z którą warto się utożsamiać i tu prawdopodobnie można dopatrywać się coraz mniejszej frekwencji dzieci i młodzieży na niedzielnej Mszy świętej (są parafie, gdzie statystyki przerażają!) a także trudniejszej pracy katechetów. Niejednokrotnie zdarza się, że kondycja katechetów poddawana jest przez młodzież ciężkim próbom, a ofiarna praca nie jest doceniana. Jednocześnie jesteśmy wszyscy świadomi, że służba ta należy do bardzo ważnych
w Kościele, gdyż to właśnie katecheta częstokroć jako pierwszy przybliża młodemu człowiekowi Pana Boga i swoją osobą oraz postępowaniem pociąga do wiary.

Dlaczego istnieje potrzeba budowania dobrego wizerunku Kościoła
u młodzieży?

Kościół nie cieszy się pochlebnymi opiniami w środowisku młodzieżowym. W oczach młodego człowieka jawi się on często jako skostniały twór, w którym trudno odnaleźć swoje miejsce – wiara w Boga przestaje być wartością i nie nobilituje. Znany jest przypadek, kiedy to uczniowie I klasy toruńskiego liceum wyśmiewali kolegę, gdyż był lektorem. Dochodzi tu do paradoksu - posługa w oczach młodych staje się antywartością, a praca katechety bywa gehenną.

Gdzie należy dopatrywać się przyczyn takiej sytuacji? My chcemy wskazać na jedną z nich, tj. na brak promocji wizerunku Kościoła, służącego człowiekowi. Stąd wybiórcza, nieadekwatna do rzeczywistości, zniekształcona wiedza o obliczu Kościoła.

Dla przykładu można nawiązać do artykułu, opartego na badaniach socjologicznych „Mity dorosłych o polskiej młodzieży”, który w lipcu ukazał się w jednej z gazet. W badaniach tych na pytanie o autorytety młodych, dorośli wskazują Sługę Bożego Jana Pawła II i Ojca Świętego Benedykta XVI, podczas gdy sama młodzież w większości odpowiada, że nie ma żadnych autorytetów
i nie potrzebuje ich. Dlaczego tak się dzieje? Otóż dlatego, że wizerunek Kościoła czytany przez osoby dorosłe, konstytuowany w latach ich młodości, wywarł wówczas trwały ślad w ich życiu. Niestety, nie jest tak
w przypadku młodych, gdyż sposób przekazania pewnych treści po prostu już do nich nie trafia i nie wywiera oczekiwanego skutku. Stąd jasno wynika, że istnieje potrzeba budowania wizerunku Kościoła u młodzieży w sposób odpowiadający dzisiejszej sytuacji.

Dlaczego PR (public relations) jest tak ważny i jak należy go realizować?

Z ust wszystkich osób zajmujących się budowaniem wizerunku, czyli public relations wypływa rada, że trzeba mówić pełną prawdę
i podawać ją w taki sposób, aby budowała atrakcyjność instytucji oraz ukazywała rolę ludzi, którzy w niej wypełniają konkretne, często prestiżowe, funkcje.

Posłuchajmy, co mówią specjaliści:

„Wizerunek to sposób, w jaki jesteśmy postrzegani przez innych. Jego cechą jest zmienność i niestabilność. Może on ulec wzmocnieniu, jeżeli jednak jego kolejne elementy okażą się sprzeczne – bardzo łatwo ulegnie rozpadowi.” Powtarzając za specjalistą ds. zarządzania, Joanną Kotzian, „sukces
w budowaniu wizerunku odnoszą ci, którzy rozumieją swoich klientów, podopiecznych, słuchaczy, ale nie wystarczy rzeczywistość, która daje podstawy do uzyskania dobrej reputacji, potrzebne jest też umiejętne przekazywanie tej rzeczywistości opinii publicznej.”

Źródłem kiepskiego wizerunku, jak czytamy na portalu firm, jest właśnie niewiedza, uprzedzenia wrogość bądź obojętność. Działania z zakresu public relations mogą doprowadzić do zmiany tych uczuć w zrozumienie, akceptację
oraz zainteresowanie. A public relations to nic innego jak zarządzanie procesami komunikacyjnymi pomiędzy organizacją a osobami i grupami odniesienia poprzez świadome, celowe i systematyczne kształtowanie tych postaw po to,
by wytworzyć dobry i wiarygodny wizerunek.

W majowej debacie „Kościół w mediach”, zorganizowanej przez arcybiskupa Kazimierza Nycza, socjolog, prof. Edmund Wnuk-Lipiński zaznaczył, że media niejako z natury spłaszczają czy też deformują rzeczywistość, bo muszą się liczyć z wymaganiami odbiorców. Dodał, że, jego zdaniem, jest coś takiego jak „medialny powab zła” i czynnik ten decyduje też
o sposobie, w jakim środki przekazu mówią o Kościele i religii.

Istniejąca sytuacja dotycząca wizerunku Kościoła nie pozostaje bez wpływu na spadającą liczbę praktykujących wiernych, zwłaszcza młodzieży. Być może, jak mówi Rafał Czechowski, prezes Polskiego Stowarzyszenia Public Relations, Kościół, chcąc zatrzymać ludzi przy sobie, powinien, nadążając za dynamicznym otoczeniem, zmieniać się i skutecznie o tym mówić. Wydarzenia ostatnich lat pokazują, że potencjał Kościoła jest wciąż ogromny. Dzięki uniwersalnym wartościom, ludziom i wielkiemu dziedzictwu (również kulturalnemu – Kościół, jako mecenas kultury, dba przecież o 70% wszystkich zabytków w Polsce) jest nadal zdolny zmieniać świat. Warto przypomnieć, że katolickie szkoły cieszą się ogromną popularnością – miejsca
w nich rezerwowane są bardzo wcześnie (niedawno miała miejsce sytuacja, kiedy rodzice chcieli zapisać dziecko do salezjańskiej szkoły zaraz po poczęciu). Wszystkim jest też znana działalność misyjna oraz pomoc drugiemu człowiekowi, będąca celem działalności charytatywnej, tak charakterystycznej dla Kościoła. Charitativus oznacza bowiem miłosierdzie chrześcijańskie wobec ubogich. Działalność świeckich organizacji jest filantropią i kieruje się niewątpliwie nieco innymi pobudkami niż Caritas.

Aby te wszystkie zasoby wykorzystywać na co dzień, działania Kościoła, według prezesa Polskiego Stowarzyszenia Public Relations, powinny być precyzyjnie planowane i koordynowane, a nowoczesne techniki komunikacji masowej na stałe muszą zagościć w arsenale specjalistów chrześcijańskich.
A dlaczego? Dlatego, że Kościół zawsze i bez przerwy będzie miał do czynienia z public relations – kwestia tylko, czy wizerunkiem będziemy zarządzać, czy pozostawimy go przypadkowi. A ponieważ w dużej mierze to tzw. „rynek”, czyli miasto, lokalne środowisko, wierni, prawodawcy i inni członkowie otoczenia mają wpływ na to, jakie Kościół ma public relations, należy do środowiska docierać, budując wizerunek. Trzeba przy tym pamiętać, jak przypomina specjalista ds. public relations toruńskiej firmy Nestle Pacific, Jarosław Szczepanowski, że wszystkie informacje i sygnały wysyłane przez nas powinny być sformułowane w zakorzenionej misji, by całe spektrum informacyjne odznaczało się wewnętrzną spójnością, innymi słowy, by nie zaprzeczać w kolejnych odsłonach prezentowania siebie otoczeniu.

Dlatego zwróćmy uwagę, jaką szansę daje nam powoływanie się na  przykłady pracy Caritas, która działa w służbie mieszkańcom naszego środowiska! Patrząc na potrzeby współczesności, musimy eksponować to, co jest w Kościele bliskie człowiekowi potrzebującemu, samotnemu, choremu, niepełnosprawnemu, czy bezbronnemu dziecku. Trzeba budować wizerunek Kościoła na miarę dzisiejszych potrzeb. Tym bardziej, że, jak przypomina Benedykt XVI w encyklice Deus Caritas Est, „[…] działalność charytatywna należy do istoty Kościoła w równej mierze jak posługa Sakramentów i głoszenie Ewangelii. Konsekwencją tego jest fakt, że miłość potrzebuje również organizacji, aby w sposób uporządkowany mogła służyć wspólnocie.” A my dodajmy jeszcze: i potrzebuje promocji, mówienia o swej istocie, o sposobach kierowania całej troski w stronę człowieka potrzebującego.

Dlaczego budowanie wizerunku Kościoła poprzez posługę miłości jest właściwą drogą?

A jak przystępniej pokazać, że Kościół jest bliski człowiekowi, że pochyla się nad potrzebującymi, dostrzegając ludzkie cierpienie wbrew stereotypowemu nastawieniu: „oni sobie, a my sobie”?

Kościół działa przecież z pobudki przykazania miłości Boga i bliźniego. Powinien przez to jawić się jako instytucja najwyższego społecznego zaufania, między innymi dlatego, że w swym trzecim obszarze posługi najpełniej odpowiada mentalności konsumenckiej ludzi. Dlaczego więc nie przypominać
o tym? Eksponowanie znanej od pierwszych wieków diakonii jest więc niewątpliwie czynnikiem dynamicznie kreującym wizerunek Kościoła (czynnikiem public relations).

We wspomnianej już encyklice czytamy, że „Caritas nie jest dla Kościoła rodzajem opieki społecznej, którą można by powierzyć komu innemu, ale należy do jego natury, jest niezbywalnym wyrazem jego istoty […], a współczesność dostarcza nam niezliczonych narzędzi do niesienia pomocy humanitarnej potrzebującym siostrom i braciom, ważnych i dzisiejszych systemów rozdzielania pożywienia i odzieży.”

No właśnie – bardzo ważne jest mówienie na katechezie o tym, co stanowi tę naturę, odwołując się do przykładów najbliższych i znanych. Taką właśnie doskonałą egzemplifikacją jest praca naszej Caritas - instytucji przyjaznej wobec wszystkich, którzy potrzebują pomocy i o których troszczy się o Kościół. Siostry, księża, pracownicy i wolontariusze, działający z wielkim zaangażowaniem, odnoszą sukcesy w obszarze posługi miłości. Spójrzmy np. na pogram PEAD (dostarczanie żywności dla najuboższej ludności Unii Europejskiej): w 2007 r. przyjęliśmy do magazynu centralnego w Przysieku
i rozdysponowaliśmy 2 000 ton żywności dla 25 000 osób, a w bieżącym roku ilość tę zwiększamy!  Latem zaś na koloniach Caritas każdego roku wypoczywa w naszej diecezji ok. 1500 dzieci i młodzieży, które często pierwszy raz, dzięki nam, gdziekolwiek wyjeżdżają. A Bursy Szkolne i Akademicka? To przecież właśnie na katechezie uczniowie muszą się dowiedzieć, że w naszej diecezji funkcjonują 2 Bursy Szkolne Caritas (w Brodnicy dla dziewcząt i w Grudziądzu dla chłopców) oraz Bursa Akademicka w Przysieku, które co roku umożliwiają bezpieczną naukę i rozwój ok. 150 młodym ludziom. Pamiętać trzeba również
o tym, że Centra Caritas w Brodnicy, Działdowie, Grudziądzu i w Toruniu codziennie w profesjonalny sposób niosą pomoc grupie 2 900 osób, realizując 13 stałych programów (szczegółowe informacje na ten temat można znaleźć na www.torun.caritas.pl) !!!

         Jeżeli będziemy mówić o formach posługi miłości w naszej diecezji, zbudujemy świadomość społeczną w taki sposób, aby wierni mieli pewność,
że Caritas, jako organizacja pożytku publicznego zasługuje na zaufanie. To bardzo ważne, gdyż ten materialny wyraz poparcia społecznego da nam możliwość jeszcze większego zaangażowania w pomoc potrzebującym,
co w dalszym ciągu pracować będzie na wizerunek Kościoła i może przyczynić się również do zapełnienia naszych świątyń przez młodzież, a praca katechety może przez to stać się łatwiejszą i bardziej satysfakcjonującą.

Benedykt XVI w encyklice przypomina nam, że „[…] miłość bliźniego zakorzeniona w miłości Boga jest przede wszystkim powinnością każdego poszczególnego wierzącego, ale jest też zadaniem każdej wspólnoty kościelnej”. To właśnie głoszenie Słowa oraz przytaczanie przykładów posługi miłości,
a może zaproszenie na katechezę wolontariusza ze Szkolnego Koła Caritas, który da świadectwo, może zmobilizować i pociągnąć młodzież do działania.

Jak posługa miłości realizowana jest w szkołach?

  Przykładów działalności „wojska pokoju”, jak o wolontariuszach chrześcijańskich mówił Sługa Boży Jana Paweł II, jest sporo. Wolontariusze najczęściej:

-       pomagają słabszym uczniom w nauce,

-       odwiedzają osoby starsze i chore w domach, szpitalach, hospicjach,

-       wspomagają terapię dzieci niepełnosprawnych i organizują im wolny czas,

-       współtworzą obchody świąt i ważnych rocznic w szkole i w parafii,

-       organizują koncerty charytatywne,     

-       zbierają dla najuboższych przybory szkolne, odzież, środki czystości,

-       organizują wieczory skupienia,

-       przygotowują spotkania okazjonalne np. dla rodziców, przyjaciół Koła,

-       organizują kiermasze wykonanych przez siebie upominków i ozdób świątecznych,

-       wspierają poszkodowanych w klęskach żywiołowych,

W diecezji toruńskiej zarejestrowane są 202 Szkolne Koła Caritas. Ten fakt na pewno cieszy, tym bardziej, że jest to najlepszy wynik w Polsce, ale towarzyszą temu również następujące problemy:

1) nie wszystkie Koła działają w oczekiwany sposób,

2) nie wszyscy opiekunowie, jak również asystenci kościelni dostatecznie angażują się w powierzoną im misję,

3) obserwujemy coraz większą laicyzację środowisk młodzieżowych.

A szkoda, ponieważ licząca prawie 6 000 armia wolontariuszy różnego typu szkół diecezji toruńskiej to niesamowity potencjał w budowaniu wizerunku Kościoła, a także sojusznik opiekuna, tj. katechety na lekcji Ponadto warto dodać, że działalność Szkolnego Kola Caritas jest mile widziana przez dyrekcję szkół w programie wychowawczym oraz w planie rozwoju szkoły.

Wolontariusze poprzez swoją działalność zbliżają się do Kościoła –
regulamin Szkolnego Koła Caritas zakłada minimum raz w miesiącu uczestnictwo w oprawie liturgii Mszy świętej oraz spotkania formacyjne, których konspekty dostarczamy z końcem każdego roku liturgicznego.

Zachęcamy zatem do udziału w akcjach proponowanych na rozpoczynający się rok szkolny. Są to m.in.:

1) kampania profilaktyki cukrzycy „Bądź zdrowy”,

2) akcja prewencyjna „Jestem widoczny, jestem bezpieczny” (we współpracy
z policją),

3) ”Bez uzależnień i bez agresji” - kontynuacja szkolenia „Chronię siebie, chronię innych”,

4) inauguracja Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom – TOR-TOR

(29.11.2008 r.)

5) stała pomoc rodzinom najbardziej potrzebującym – prosimy o zgłaszanie do dnia 14 listopada 2008 r. rodzin najbardziej potrzebujących ze środowiska, którym wspólnie wręczymy paczki przed świętami Bożego Narodzenia (przygotujemy 1000 paczek).

         Liczymy na dobrą współpracę ze wszystkimi katechetami. Jesteśmy otwarci na sugestie i prosimy o udział w naszych przedsięwzięciach.

WNIOSKI:

1. Katecheci na lekcjach religii mają przedstawiać wizerunek Kościoła w sposób atrakcyjny, tzn. posługując się przykładami działalności charytatywnej
w diecezji toruńskiej oraz stosując nowoczesne metody, przyciągające młodych ludzi (np. slajdy, filmy, praca w grupach, drama - jedna z najbardziej skutecznych metod edukacyjnych, wykorzystująca naturalną skłonność człowieka do wchodzenia w role).

2. Katecheci powinni na wszelkich uroczystościach i spotkaniach szkolnych eksponować kościelną działalność charytatywną.

3. Jedną z ważnych form pracy katechetów jest prowadzenie Szkolnego Koła Caritas.

Opracowała

Anna Pławińska

   1045 osób przebadano w ramach kampanii profilaktyki cukrzycy "Bądź zdrowy", którą od końca września prowadzi Caritas Diecezji Toruńskiej. Akcja odbywa się w ramach Tygodnia Miłosierdzia. Caritas, która od lat pomaga chorym i angażuje się w opiekę nad nimi, dostrzegła też narastający problem z cukrzycą. Choroba ta dotyczy już 15 % naszego społeczeństwa. Stąd konieczność mówienia o niej i prowadzenia badań profilaktycznych. W niedzielę (5 października) na takie bezpłatne testy liczyć mogli mieszkańcy Torunia. Badania poziomu cukru przeprowadzono w Centrum Pielęgnacji Caritas przy ul. Wyszyńskiego, a tydzień wcześniej w: Brodnickim Centrum Caritas, Działdowskim Centrum Caritas, Grudziądzkim Centrum Caritas i w Toruńskiem Centrum Caritas. (jwn)

    Od czterech tygodni wspieramy rodzinę dotkniętą pożarem domu i gospodarstwa. Miniony czas spożytkowaliśmy dynamicznie pracując. Mamy nadzieję, że nasz wysiłek i troska zaowocuje tym, że w grudniu będziemy mogli oddać dom do użytku.

    Już piąty rok działalności rozpoczęła Bursa Akademicka Caritas Diecezji Toruńskiej, funkcjonująca w ramach Funduszu dla Janka Muzykanta, otwierając pokoje przygotowane dla 60 studentów. To znaczy, że pierwsi jej mieszkańcy kończą  studia i wiosną już się usamodzielnią. Wczoraj nastąpiła tu inauguracja roku akademickiego podczas kolacji, na której świeżo upieczeni studenci zapoznali się ze starszymi kolegami oraz zwyczajami panującymi wśród żackiej braci.

    Zarówno "pierwszakom", jak i tym bardziej zaawansowanym życzymy połamania pióra na nadchodzący semestr.

    W niedzielę, 5 pażdziernika, zapraszamy na badania poziomu cukru do Centrum Pielęgnacji Caritas na ul. Kard. S. Wyszyńskiego 7/9 w godzinach 8.00 - 13.00. Badania są częścią kampanii profilaktyki cukrzycy "Bądź zdrowy", w ramach której w ubiegłą niedzielę przebadaliśmy w diecezji toruńskiej 620 osób.

    Powyższe działania profilaktyczne zorganizowane są z okazji tegorocznego Tygodnia Miłosierdzia.